Elke dag één foto

Als uitloper van de fotowedstrijd op mijn werk, heb ik besloten op mijn camera wat meer overal naartoe mee te nemen, het zou nog eens een prijswinnend beeld kunnen opleveren... De uitdaging is om elke dag één foto te maken met als thema "Mobiliteit" (in de ruimste zin van het woord). Hier alvast de foto van 1 maart.



Ik ga niet iedere dag een bericht posten, maar alle nieuwe bijkomende foto's kunnen bekeken worden in mijn album op Facebook (ook zichtbaar voor niet-Facebookers). Op het einde van de maand maak ik dan een collage van alle foto's, die ik hier dan weer zal posten...

Fotowedstrijd

In augustus 2011 lanceerde mijn werkgever, de FOD Mobiliteit & Vervoer, een fotowedstrijd met als thema "Mobiliteit". Er waren meer dan 400 inzendingen en daaruit werden de 40 beste beelden geselecteerd. Deze 40 werden in het groot afgedrukt en ingekaderd en zullen na verloop van tijd verspreid worden in de verschillende gebouwen van onze FOD. De drie beste foto's worden beloond met een grote afdruk en een cadeaucheque van de Fnac (€ 100 voor de winnaar, € 50 voor de 2e en de 3e).

Gisteren was de vernissage en de bekendmaking van de winnaars. Ik wist zelf al van in januari dat er twee van mijn vijf foto's geselecteerd waren voor afdruk in de selectie van 40 beste. Maar ik had nooit gedacht dat ik met het beeld van de ondergesneeuwde fietsen zou winnen, als ik zie welke prachtige beelden er bij die grote selectie zitten. Maar de jury kiest, en als ik mijn collega's (niet-fotografen) hoor, dan vinden zij dat ook wel mijn beste beeld. Mijn ingezonden selectie van 5 beelden is trouwens het resultaat van een interne bevraging bij mijn naaste collega's.



Eerste prijs: Wim Van Laere (midden)
Tweede prijs: Gregory Delbeke (links)
Derde prijs: Rafaël Delaedt (rechts)

Deze winnende foto maakte ik op 18 december 2009 rond 7 uur 's morgens terwijl ik stond te wachten aan de bushalte in Schoten. Er was een dik sneeuwtapijt gevallen en dat levert al eens fotogenieke situaties op, dus had ik mijn compactcamera meegenomen. De paal op de foto is een lantaarnpaal die oranje licht verspreidt. De foto gaf dan ook oranje sneeuw, die ik later terug wit heb gemaakt. Een beetje contrastverhoging geeft al snel dit schijnbaar zwart-witbeeld.



Mijn andere foto die de selectie van 40 beelden gehaald heeft, is het wiel van een goederenwagon, in een spoorwegbundel langs het Albertkanaal in Merksem (Antwerpen).

Natuur in de haven

Hoewel het voor de meeste mensen moeilijk te combineren lijkt, zijn er in de haven van Antwerpen verschillende voorbeelden van te vinden. Mede door het project "de Antwerpse haven natuurlijker", een samenwerking tussen Natuurpunt Antwerpen Noord, Natuurpunt WAL en het Gemeentelijke Havenbedrijf Antwerpen, zijn er kriskras in de haven grote en kleine, al dan niet tijdelijke, natuurgebieden te vinden.

Zelf ken ik de haven al redelijk goed, vooral wat betreft wegen en kaaien, voor mijn job in het uitzonderlijk vervoer. De grote natuurgebieden, zoals De Kuifeend, het Groot Buitenschoor en het Galgenschoor ken ik ook al, maar er blijven veel onontdekte, kleinere gebieden over. En dus vond Walter het eens tijd om die gebieden aan ons voor te stellen, tijdens een uitstap van de fotoclub. Onze leidraad was de Scheldelaan, die we van noord naar zuid volgden, met vier tussenstops.

Eerste halte was het gebied "De Molentjes", zo genoemd omwille van de windturbines die hier zijn gebouwd. Het bevindt zich ten noord van de Zandvlietsluis en achter de hoge dijk bevindt zich een mooie waterplas, waarop in het voorjaar verschillende vogelsoorten te fotograferen zijn. De windturbines hebben wieken van 35 m lengte en een toren van 60 m hoog, zodat de totale hoogte ongeveer 100 meter bedraagt. Het zijn niet de mastodonten zoals ze in Estinnes gebouwd zijn, maar als je er onderdoor loopt, zijn ze best wel indrukwekkend.

Tweede halte langs de Scheldelaan is het spui van de Verlegde Schijns. Omdat er hier vers (zoet) water in de Schelde komt (die hier eerder brak is dan gewoon zoet), trekt dit verschillende vogels aan. Er is een klein zandstrand (naar het schijnt populair om van daaruit naar de voorbijvarende zeilschepen tijdens Sail te komen kijken) en wat verderop een mooie rietkraag.

Derde halte is het oude Fort Sint-Filip. Het oorspronkelijke fort dateert uit de tijd van de Spanjaarden om de Schelde te beschermen, maar het werd vernield. In 1914 werd het heropgebouwd om er tijdens de Eerste Wereldoorlog een munitiedepot in onder te brengen. Maar je weet hoe dat gaat met munitiedepots, die vliegen al eens de lucht in... Wat er overbleef verdween grotendeels onder zandopspuitingen bij de uitbouw van de haven. De monumentale toegangspoort is nog zichtbaar, evenals een deel van de fortgracht. Nu is het een zanderig gebied met hoge duinen (met mooie havenuitzichten) tussen de Scheldelaan en de Schelde. Meer naar het zuiden zijn er werken aan de gang om de Scheldedijk dichter bij de Scheldelaan te leggen en zo de ontwikkeling van buitendijkse natuur een handje te helpen. Wel opletten voor motorcrossers, quadrijders en rare snuiters...

Vierde en laatste stop is het Noordkasteel, bij de oudere leden van de fotoclub nog gekend als zwemplas. Er zijn vorige week meldingen geweest van grote zaagbekken en ja hoor, ze zitten er nog steeds. Maar het zijn schuwe beesten en de plas is nogal groot. Daar heb je een grote telelens voor nodig. Hier heb je minder last van de haveninstallaties, dus wat beter voor landschapsfotografie, maar je moet wel rekening houden met meer wandelaars en fietsers.

Het deed deugd om nog eens mee op uitstap te gaan. Een halve dag buiten om een frisse neus te halen en tegelijkertijd nog wat nieuwe gebieden leren kennen. Hier komen we nog wel eens terug...

Diepvrieszand

Ik ben met vrienden op winterweekend geweest. We hadden Landhuis De Beukenboom afgehuurd, in Diksmuide langs de baan naar Esen. Op zaterdag stond een uitstap naar Nieuwpoort op het programma. Er stond een bitterkoude wind, maar 't was wel zonnig. Zondag was het grijs weer, met nieuwe sneeuw, daarvan zijn weinig foto's gemaakt...

Nieuwpoort: eerst over de pier helemaal tot het einde met prachtige vergezichten. Daarna tot halverwege terug, waar we langs een gladde trap naar de golfbreker konden en met wat apentoeren (op handen en voeten) ook naar het strand. En dat lag er mooi bevroren bij. Aan de vloedlijn, waar normaal het schuim zich opstapelt, leek het nu wel een zoutvlakte. Het schuim was keihard bevroren en vormde mooie structuren.





Achter die witte barrière lagen de schelpen bijeengespoeld. Op één plaats lagen een heleboel dezelfde schelpen bij elkaar. Ik heb geprobeerd wat compositie in de chaos te krijgen. Zelf noem ik deze schelpen "meshelften", maar eigenlijk is het de schelp van de Amerikaanse zwaardschede (Ensis directus), deze is licht gebogen, in tegenstelling tot de messchede (Solen marginatus), die niet gebogen is.

Vogels Voeren en Beloeren

Vorig weekend was er weer de jaarlijkse actie van Natuurpunt om de tuinvogels te tellen met als ludieke titel: Vogels Voeren en Beloeren. Vorig jaar deed ik ook al mee met mooie telresultaten (totaal aantal vogels: 55 - totaal aantal soorten: 16).

Ik heb zowel op zaterdag als op zondag de vogels geteld gedurende een kwartier tot een halfuur. Deze keer geen foto's gemaakt, alleen maar gekeken. Ziehier het lijstje van de waargenomen soorten (zoals vandaag ingevoerd in het telformulier van Natuurpunt):

• ekster: 1
• gaai: 2
• groenling: 7
• houtduif: 5
• koolmees: 2
• merel: 5
• pimpelmees: 1
• roodborst: 1
• Turkse tortel: 2
• vink: 20
• zanglijster: 1
• (eekhoorn: 1)

(totaal aantal vogels: 47 - totaal aantal soorten: 11)

Vergeleken met vorig jaar toch wat minder vogels en ook minder soorten. Ik heb geen boomkruiper gezien, geen grote bonte specht, geen kepen, geen winterkoninkje, geen zwartkop en geen staartmezen. Eigenlijk zeer weinig mezen in het geheel (2 koolmezen en 1 pimpelmees). Opvallend is wel het grote aantal vinken, én ondanks de vrieskou geen enkele keep. Vorige winters zagen we de keep steeds opduiken als het kouder werd. Sinds het gevoelig kouder is geworden, hebben we de putters ook niet meer gezien. Jammer!

De (voorlopige) resultaten van de tuinvogeltelling kan je terugvinden op de website van Natuurpunt: http://tuinvogels.natuurpunt.be/telweekend_resultaten.aspx

Schors

Ik schreef het eerder al (Oude liefde = nieuwe liefde): 2012 wordt een schorsjaar.

Vorig weekend was het twee dagen zonnig weer, dus tijd om er met de camera op uit te trekken. Zaterdag met de compactcamera (vanuit de losse hand) vooral plataan gaan fotograferen. Maar vanuit de losse hand wil ook zeggen: weinig scherptediepte en dus minder scherpe foto's (plataan heeft toch al een redelijke "diepte"). Dus ben ik zondag teruggegaan ('t is maar twee straten verderop) met de grote camera met macrolens op statief. Dan kan ik sterk diafragmeren voor veel scherptediepte. Maar ook deze keer zijn de foto's niet allemaal zo goed gelukt. Door die superkleine opening (f/16) had ik toch sluitertijden à la 1/13 seconde en als ik mijn statiefkop dan niet vastzet, zit er toch bewegingsonscherpte in de foto's :-(

Uiteindelijk toch wat aanvaardbare beelden kunnen maken... schors van plataan, schors van berk en schors met klimop. Kijk en geniet!

IJs en sneeuw

Na een erg koude week met op vrijdagnamiddag/avond een fikse sneeuwbui, lag er voor de fotografen op zaterdag een mooi winters landschap klaar. En langs de vaart blijft dat winterse landschap er mooi bijliggen. 't Was geen plaksneeuw, dus die sneeuwman zal voor een volgende keer zijn, maar de korrel/poedersneeuw gaf wel mooie sneeuwkristallen op het ijs. Letterlijk elk oppervlak werd bedekt met een laagje poedersneeuw. Zo ook de bolders van een werkponton van De Scheepvaart. Ook de kapotgevaren en opnieuw vastgevroren ijsschotsen werden bedekt met een donzig laagje. Deze panoramafoto werd meteen ook mijn nieuwe "omslagfoto" op Facebook, om mijn profiel een winters tintje te geven...




De rietpluim heb ik gefotografeerd met de macro-instelling van mijn compact-camera. Gezien de redelijk grote beeldhoek, vind ik het leuk om er een deel van het landschap bij te plaatsen. Omdat ik niet goed wist welke plaatsing het best zou uitkomen ten opzichte van de oude fabrieksgebouwen aan de overkant van de vaart heb ik twee foto's gemaakt. En ik vind de tweede foto de betere, want daar steekt de bruine rietpluim mooi af tegen de blauwe lucht. Ze hadden wel alletwee wat meer ruimte aan de rechterkant mogen hebben...

Mijn foto's

Voor wie afgelopen weekend niet in het Kasteel van Schoten is geraakt, zijn hier mijn drie foto's van de jaarlijkse fototentoonstelling van de Fauna Flora Fotoclub Schoten. Het was een bloemenjaar, dus drie bloemenfoto's in verschillende stadia: kijk en geniet...

Fototentoonstelling

Nog twee nachtjes slapen en dan is het weer zover: de jaarlijkse fototentoonstelling met digirama's van de Fauna Flora Fotoclub Schoten. Dit gaat opnieuw door in het prachtige decor van het Kasteel van Schoten (ps - de foto van het kasteel op Wikipedia is van mij). Doorlopend zijn er natuurfoto's te zien, op vaste tijdstippen zijn er digitale projecties in een aparte zaal. Van mij zullen er 3 foto's te zien zijn, (toevallig) drie foto's van bloemen, in verschillende stadia. Bij de projecties is er een onderscheid tussen "persoonlijke" reeksen en clubreeksen. Een persoonlijke reeks heb ik niet, maar voor de clubreeksen mocht iedereen beelden doorsturen en in de drie clubreeksen zijn er ook foto's van mij te zien.

De Fauna Flora Fotoclub is een natuurfotoclub, en wij fotograferen natuur in al zijn facetten. Er zijn vogels, vlinders, bloemen, bomen, landschappen, zoogdieren, insecten, slakken, paddenstoelen, ... kortom, alles is mogelijk, als het maar natuur is! Citaat uit onze statuten: "De natuur wordt niet of zo weinig mogelijk verstoord (heeft niet elke waarneming een invloed op onze omgeving?): dieren worden niet opgeschrikt of gevangen, nestfotografie is verboden; planten worden in hun natuurlijk milieu gefotografeerd en niet beschadigd. De onderwerpen worden gefotografeerd zoals ze kunnen bestaan zonder menselijke invloed."

De tentoonstelling is open voor publiek van 13 tot 19 uur op zaterdag en van 10 tot 18 uur op zondag. Wij beginnen er morgenavond al mee, met een openingsreceptie naar aanleiding van het 25-jarig jubileum van de fotoclub. Zelf heb ik ook een jubileum te vieren, want ik ben in 2002 lid geworden van de club.

Voor meer info, klik op de uitnodiging hieronder (ontwerp van de uitnodiging en affiche door ondergetekende).

Spektakel in de tuin

Deze middag zat er terug een putter rond de voederplank. Deze keer nog iets dichter bij dan gisteren. En vooral de lichtomstandigheden waren een stuk beter dan gisteren. Dus opnieuw de lens op volle opening (f/3,5), maar de ISO op 1250 gezet, dan valt de ruis toch beter mee dan op ISO 3200.

De tweede foto is het volledige beeld. Je ziet dat er toch nog een serieus stuk weggesneden is. Voor presentatie op een website (klein formaat) is dat allemaal goed mogelijk. Voor een afdruk echter is de kwaliteit en de grootte van het onderwerp toch wat te weinig. Met dit resultaat kan ik mijn foto's van gisteren wel weggooien.




En plots waren alle vogels weg. Niet gewoon weg van de grond de struik in, zoals wel eens meer gebeurt bij het horen van één of andere alarmroep, neenee, ze waren vér weg. En ik moet mezelf corrigeren: alle kleine vogels waren weg, er was namelijk één grote vogel bijgekomen: een sperwer (Accipiter nisus). Een pracht van een waarneming! Ik had mijn camera nog vast, maar omdat de sperwer achteraan in de struik zat, wou de autofocus niet meer mee. Het manueel scherpstellen en de kick van het moment leverde slechts twee slechte foto's op. Maar hier geldt weer hetzelfde als gisteren: niet goed genoeg om bij te houden, moest er geen sperwer op staan.



Uiteindelijk vloog de sperwer weg en was het wachten tot de kleine vogels zouden terugkomen. Zou de putter er terug bij zijn? Bij het wachten verscheen er een ander dier in de tuin. Van hoog in de bomen kwam een eekhoorn naar beneden, via de krentenboom naar de eik, want in de eik hangt er een speciale eekhoornvoederkast. Ik had de indruk dat hij het principe nog niet goed doorhad (de eekhoorn moet het deksel zelf naar boven duwen om er iets uit te halen), maar uiteindelijk is hij wel met iets in zijn bek weer vertrokken naar veilige hoogtes. Bij deze foto ook wat problemen met de manuele scherpstelling en de minieme scherptediepte (f/3,5), zodat de takken van de hamamelis toch net iets scherper zijn dan de eekhoorn zelf.

Putters

Mijn ouders waren een paar dagen geleden erg opgetogen toen ze rond de voederplank een vogelsoort zagen die ze nooit eerder zagen: twee putters (Carduelis carduelis). Ik had er in 2006 al eens gezien in de Bospolder in Ekeren, maar ook nog nooit rond onze voederplank.

Deze morgen zat ik aan de ontbijttafel en plots kwam er weer een invasie van vinken en groenlingen - die komen meestal in groten getale. En ja hoor, de twee putters waren er ook bij. Ik heb een hele tijd van het schouwspel genoten, er was af en toe wat ruzie tussen de putters en één groenling, maar de meeste groenlingen hielden zich afzijdig. Een putter ziet er dan ook vervaarlijk uit met zijn rood-witte kop.

Uiteindelijk toch de camera gaan halen met mijn "beste" lens erop. Helaas heb ik geen echte telelens, maar een macrolens: Sigma 180/3,5. Omdat het buiten nogal donker is: diafragma volledig open (f/3,5), ISO op maximaal (HI1.0 = 3200). Geen tijd om een statief op te stellen, dus vanuit de hand, maar wel met steun tegen de muur. Onderstaande foto is dan het resultaat. Niet echt scherp, veel ruis, kortom: een foto om weg te gooien, moesten er geen putters op staan. Dus hou ik ze voorlopig nog even bij tot ze eens langskomen bij wat zonniger weer.

Oude liefde = nieuwe liefde

Afgelopen weekend ben ik nieuwe wandelschoenen gaan kopen (de vorige zijn bijna tien jaar oud en écht versleten) en die moeten natuurlijk ingestapt worden. Dus ben ik een toertje gaan stappen en uiteraard gaat dan de camera mee; voor 't gemak is dat dan de kleine camera. En al wandelend zie je uiteraard veel meer - meer details - dan al fietsend. En heb ik mijn oude liefde herontdekt: schors!



Als liefhebber van abstractie in de natuur is daar enorm veel mee te doen. Hopelijk krijg ik genoeg beeldmateriaal bij elkaar om er op de fototentoonstelling 2013 een mini-reeksje van te maken.

Om te beginnen twee schorsfoto's uit mijn beginjaren als natuurfotograaf - 9 à 10 jaar geleden. Berk is een boom van contrasten, onderaan zeer ruw en hard zwart-wit, hogerop zachter. Plataan daarentegen is eerder "plat", maar door de verschillende lagen zijn daar mooie "landkaarten" te vinden.




Op de zandgronden hier staan er berken bij de vleet, keuze genoeg om wat interessante schorsmotieven te vinden. Zondag vond ik een natuurlijke X. Eik is daarentegen veel rechtlijniger dan berk. Ribbels van onder tot helemaal boven. Dus op zoek naar die afwijkende ribbels. En tenslotte de beuk. Vanop afstand een heel zachte schors, weinig ribbels of ruwe structuren, maar van dichterbij toch niet zo "soft". Beuk is wel makkelijk te "beschadigen" en dus vind je allerlei erfenissen uit het verleden.





En na al dat macro-getuur met de neus quasi tegen de schors, doet het deugd om eens naar boven te kijken. Ook daar zijn mooie foto's te maken.



Wordt allicht vervolgd...

Een nieuw jaar, een nieuw begin

2012 is zopas begonnen en we gaan deze weblog nog eens nieuw leven inblazen. 2012 is voor de Fauna Flora Fotoclub Schoten een jubileumjaar, want in december 1987 werd deze fotoclub door enkele natuurfotografen opgericht. De club bestaat dus 25 jaar en dat wordt gevierd. 2012 is voor mij ook een jubileumjaar, want ik ben in 2002 bij de fotoclub gegaan, en kan dit jaar dus 10 jaar natuurfotografie vieren.

Als ik mijn eerste foto's uit 2002 vergelijk met foto's uit 2006 of foto's uit 2011 dan mag ik toch wel zeggen dat ik enorm vooruit ben gegaan. Niet alleen qua natuurfotografie, maar ook portretten bijvoorbeeld. De grootste verdienste ligt hierin bij de fotograaf zelf, maar ook het materiaal helpt voor een deel, hoewel ik met mijn eerste compact (Canon A80) en een omgekeerde 50mm indertijd prachtige opnamen heb gemaakt. En ik blijf met twee camera's fotograferen. Elk heeft zijn mogelijkheden en zijn beperkingen.

Mijn goede voornemens voor 2012 - o, zo cliché - zijn om meer naar buiten te gaan fotograferen, meer aandacht te besteden aan een (rustige) achtergrond, een paar topbeelden te maken en het beschikbare materiaal tot het uiterste te leren kennen. Nieuw materiaal is voorlopig niet nodig. Verder wil ik deze weblog weer eens nieuw leven inblazen met minstens éénmaal per week een nieuw bericht. En als het niet over fotografie gaat, dan wel over natuur!