Pakjestijd

Gisteren was het kerstavond en er lagen weer wat pakjes onder de kerstboom. Twee platte dingen (CD's: Inquisition Symphony van Apocalyptica (vier Finse cellisten die covers van Metallica, Slayer en Sepultura spelen) en Amarantine van Enya) samen met een iets dikker, maar wel kleiner pakje. Dat kleine pakje was echter geen verrassing meer. Ik was het nota bene zelf gaan kopen: een EN-EL3e, reserve-batterij voor de D200. Toch wel een behoorlijk duur dingetje, of is dat omdat er een bepaald vijfletterwoord op staat?

Blauw en wit

Blauw was de lucht en wit waren de bomen.

Gisteren had in Brussel bijna heel de dag de zon geschenen, maar toen ik 's avonds terug naar huis reed, zag ik in een mistig Mechelen allemaal berijpte bomen. En verderop naar Antwerpen zag het ook mooi wit. Maar toen was het al donker.

En deze ochtend was het echt helemaal prachtig. De mist was opgetrokken, maar het was nog vroeg (en dus koud), zodat de rijp nog mooi op de bomen zat. In de namiddag was al heel wat rijp van de bomen weggesmolten.

In de voormiddag ben ik naar Vordenstein gereden om winterfoto's te gaan maken. Onderweg nog even gestopt aan de vaart omdat het daar ook al mooi was. Maar in Vordenstein was lucht blauwer en de bomen staken nog mooier af. Meteen toen ik het domein binnenwandelde, zag ik nog een (gekende) fotograaf aan het werk. Mia van de fotoclub profiteerde ook van dit mooie winterweer om foto's te komen maken. Ook Eric van de fotoclub liep er rond, op zoek naar winterse details. En we waren er niet alleen, er liepen nog wel meer fotografen rond. Het was niet altijd makkelijk om foto's te maken zonder mensen erop. Maar het resultaat is toch wel geslaagd te noemen. En meteen heb ik al een kerstkaart voor volgend jaar...

FFFS exposeert

Over 2 maanden is het alweer zover, dan is er weeral een jaartje gepasseerd. Het laatste weekend van januari, nl. 26 en 27 januari 2008 houdt de Fauna Flora Fotoclub Schoten opnieuw haar jaarlijkse tentoonstelling in het Kasteel van Schoten.

Iedereen is van harte welkom!

Dag van de Natuur

Gisteren was het in heel Vlaanderen de Dag van de Natuur, waarbij de vrijwillige terreinbeheerder wat meer aandacht krijgt. Natuur in Vlaanderen is geen oer-natuur meer, en om sommige waardevolle stukjes natuur verder te doen ontwikkelen tot mooie natuur, moet de mens soms ingrijpen.

In de Bospolder in Ekeren zijn de Galloway-runderen eigenlijk de professionele terreinbeheerders. Maar ook dieren hebben voorkeuren en smaken en de berkenboompjes laten ze gewoon staan. Om te vermijden dat de Bospolder terug meer bos dan polder wordt, zijn de mensen de koeien een handje gaan helpen. Gisteren hebben we dus een mooi perceel van berkenboompjes ontdaan. Het zonnige winterweer was mooi meegenomen. Hoewel het 's morgens koud was, kregen we het toch snel warm. Niet alleen door het werk op zich, maar ook omdat we al die takkenmassa hebben opgebrand. En dat gaf heel wat warmte af... Mijn trui heeft er ook van geweten (verschillende gaatjes erin). 's Middags was er lekkere tomatengroentensoep (zonder balletjes) en een stuk cake. En bij zonsondergang werd er nagepraat met een pintje in de hand bij de smeulende berg as. Op het einde van de Dag van de Natuur kreeg iedere vrijwilligers een zakje van Natuurpunt mee met daarin een paar spulletjes van de partners: een flesje massage-olie, een plak peperkoek, een stuk nougat, ... en wat foldertjes.

Al bij al opnieuw een geslaagde Dag van de Natuur. Volgend jaar ben ik opnieuw van de partij...

Benefietconcert

Op woensdagavond 14 november 2007 is er in Ekeren (Antwerpen) een benefietconcert van Bob, Frank en Zussen. De opbrengst komt ten goede van het natuur.huis, het regionale secretariaat van Natuurpunt Antwerpen Noord in Ekeren.

De muziekgroep met de opvallende naam Bob, Frank en Zussen neemt een aparte plaats in de Vlaamse folkwereld in. Bob, Frank en Zussen wil aan de oude muziek een actuele klank geven, zonder aan de essentie ervan te raken of er goedkope arrangementen van te maken. Zij zijn van mening dat dansmuziek, drink- en liefdesliederen in de eerste plaats spontaan moeten gebracht worden met de instrumenten waarover zij beschikken, zoals zij denken dat vroeger ook gemusiceerd werd. Deze muziek wordt gecombineerd met een aantal nummers uit een recenter verleden en met eigen composities die door de oude muziek geïnspireerd is. Zo ontstaat een wondere symbiose van folk en oude muziek. Een uitgebreid akoestisch instrumentarium zorgt voor veel afwisseling : gitaren, mandoline, mandocello, mandola, viool, blokfluiten, dwarsfluit, harmonium, schalmei, allerlei percussie. Door hun vocale en instrumentale veelzijdigheid worden Bob, Frank en Zussen in Vlaanderen terecht beschouwd als uniek in dit genre. Hun optreden blijft boeien door de frisheid, de zorg voor perfectie en de hoge graad van professionalisme.

De muzikanten van Bob, Frank en Zussen zijn al jaren lid van Natuurpunt en stelden daarom voor een benefietconcert te geven.

Concreet:
Benefietconcert van Bob, Frank en Zussen
Ekerse Theaterzaal, Oorderseweg 8, 2180 Ekeren (Antwerpen)
Deuren open om 19.30 u, aanvang om 20.00 u
Tickets kosten € 10 in voorverkoop, € 12 aan de kassa

Meer info en kaarten kan men verkrijgen bij:

• Natuur.huis Ekeren ~ 03-541.58.25 ~ antwerpennoord@natuurpunt.be


• Philippe Lardinois ~ 03-448.35.06 ~ lardinois@skynet.be


• Mart Pauwels ~ 0485-31.52.54 ~ mart.pauwels@telenet.be

Argus fotowedstrijd

Gisteren werden de halve finalisten (of toch de beelden) bekend gemaakt voor de Argus fotowedstrijd voor natuur en milieu 2007. Er zit geen beeld van mij bij. Spijtig, maar ik vind het niet echt erg. Uit de 12214 ingezonden beelden werden 60 beelden geselecteerd. Ik heb ze al eens vluchtig bekeken en het is weer "onscherpte troef!" Niet dat alles onscherp is, maar een aantal van die onscherpe beelden hadden bij mij nooit de halve finale gehaald.

Soit, ik heb daarover niet te beslissen. Ik weet dat ik een aantal sterke beelden heb, die nu niet plots minder goed zijn omdat ze de halve finale niet gehaald hebben... Ik zal een van de dagen de beelden wel eens beter gaan bekijken en mijn stem uitbrengen. Dries en Danny van het forum hebben wel een beeld in de halve finale.

Vleermuizen zijn geen vampieren!

Gisterenavond ben ik in de bibliotheek van Ekeren naar een voordracht over vleermuizen geweest. Spreker van dienst was Wout Willems, die actief is in de Vleermuizenwerkgroep van Natuurpunt. Het eerste deel van de voordracht ging over de vleermuis in het algemeen: classificatie, voortplanting, voortbeweging, enkele soorten die werden belicht. Na de pauze werd er dieper ingegaan op de situatie in de Noord-Antwerpse regio. We zagen verspreidingskaartjes en grafieken, die aantoonden dat 55% van de vleermuizen die in Vlaanderen worden geteld in de Fortengordel rond Antwerpen. Tel daar nog eens 25% bij die in de mergelgroeven overwinteren en je merkt dat de overblijvende 20% zich in de rest van Vlaanderen bevindt. Wat toch wel het belang van de fortengordel rond Antwerpen benadrukt. Vleermuizen overwinteren niet alleen in forten, maar ook in bunkers, ijskelders, en huizen, op kerkzolders, in holle bomen, ...

Ik wist toch al wat over vleermuizen (vooral theoretische kennis), en bij deze interessante voordracht heb ik nog heel wat bijgeleerd. Spijtig dat er niet meer dan 11 mensen zijn komen luisteren...

Het Meetjesland

Zondag ben ik in Sint-Laureins naar "Van de Kraenepoel tot de Westerschelde" geweest, een natuurfototentoonstelling van Ludo Goossens i.s.m. Natuur en Landschap Meetjesland. Ludo Goossens is een professioneel natuurfotograaf uit het Meetjesland, die zichzelf gespecialiseerd heeft in vogels en in het Meetjesland. Op de tentoonstelling waren 30 prachtige foto's uit het Meetjesland te zien.

De manier waarop de foto's werden gepresenteerd, paste wel bij de omgeving, zijnde de crypte van het Godshuis in Sint-Laureins. De kader was een plat metalen frame van 4 of 5 cm breed, als het ware gemarmerd. En daarin was de foto met 4 springveertjes (1 in elke hoek) bevestigd. Dit was heel mooi als de foto "vrij" in de lucht hing, maar ik vond het minder mooi als de kaders tegen de muur hingen, omdat je dan het ruimtelijke effect miste. Gelukkig hingen de meeste foto's wel vrij in de lucht.

Ook volgend weekend nog (zondag van 12 tot 17 u) kan je de natuurfototentoonstelling gaan bekijken in Sint-Laureins. 't Is zeker de moeite. En je kan de tentoonstelling combineren met een wandeling in het Meetjesland, zoals ik gedaan heb...

Leve de trein!

Dit weekend was het startweekend van de Week van Vervoering, die tegenwoodig "Aardig op weg-week" heet, met op zondag de traditionele TTB-dag (trein-tram-bus). In dat kader organiseerden Infrabel en de NMBS een opendeur op heel wat spoorwegsites in het hele land. Je kon het Centraal Station in Antwerpen achter de schermen gaan bezoeken, maar naar verluidt moest je daar zaterdagochtend al twee uur aanschuiven.

Niks voor mij al dat aanschuiven, en gelukkig maar, ik had andere plannen. Infrabel hield opendeur in het vormingsstation Antwerpen-Noord. Zowel het seinhuis (blok 9) van de rangeerbundels C1 en C2 als de tractiewerkplaats waren te bezoeken. Je kon met een gratis pendeltrein vanuit Antwerpen-Centraal tot het station Antwerpen-Haven rijden. De eerste keer dat ik door de tunnel van de Noord-zuidverbinding reed. En vanaf station Antwerpen-Noorderdokken gingen we op spoorlijn 27A rijden. De NMBS had M6-dubbeldekrijtuigen ingelegd en omdat je toch geen kaartje moest kopen, heb ik ervan geprofiteerd om in eerste klas naar de haven te rijden.



Het seinhuis was zeker de moeite. Normaal liggen ze tussen zaterdag 14 uur en zondag 14 uur stil, maar voor deze speciale dag waren ze al om 10 uur terug begonnen met de rangeringen. Het vormingsstation van Antwerpen-Noord is het grootste van de Benelux. Er worden per dag 3000 wagons gerangeerd d.m.v. "heuvelen". De wagons worden door een locomotief reeks 77 over een heuvel geduwd, waar een stokman de koppelingen losslaat, waarna de wagons van de helling afrollen en door wissels naar het juiste spoor rollen. Drie railremmen zorgen ervoor dat de wagons genoeg worden afgeremd om niet te hard tegen de reeds aanwezige wagons op de bundel te knallen, maar nog wel snel genoeg kunnen rollen om het einde van de bundel te bereiken. Soms moet een rij worden samengeduwd door een loc die van de heuvel afkomt.

Daarna ben ik een hotdog gaan eten en van dichterbij naar de rangeringen gaan kijken, waar de wagons beneden aan de heuvel komen, net voor de bergrem. Een eindje verder heb je dan 7 dalremmen. Een derde railrem, de bundelrem, ligt achter de laatste wissel, net voor de wagon het bundelspoor oprijdt. En zo zijn er bij bundel C2 56 railremmen omdat er 56 sporen in de rangeerbundel zijn.

Maar het grote spektakel was te zien in de tractiewerkplaats. Een enorm grote hal met in totaal 13 sporen waarop locomotieven worden onderhouden en hersteld. Er is ook een aparte wasstraat. De hal stond goed vol met allerlei types locomotieven, oude en nieuwe modellen. Bij sommige locomotieven kon je zelfs in de stuurcabine. Het paradepaardje was de nieuwe TRAXX-locomotief (zie foto hieronder), waarvan er binnen één exemplaar op de verrijdbare brug stond (en naar 't schijnt stonden er buiten nog twee in de 25 kV-testzone van Vossloh).



Hier heb ik mijn hartje kunnen ophalen en heel wat foto's kunnen maken. Het was wel een uitdaging, want flitsen werkte niet goed, daarvoor was de afstand te groot en het licht niet mooi. Het resulteerde alleszins in een slecht belichte en veel te donkere foto. Dan maar de ISO opdrijven naar 1000. Beetje bij beetje kwamen de instellingen goed. Diafragma helemaal opendraaien voor kortere sluitertijden. En na een stuk of 20 foto's kwam ik erachter dat mijn witbalans nog op 5600K stond ingesteld, met allemaal vergeelde foto's tot gevolg. Maar na die eerste keer heb ik nergens meer hoeven te flitsen.

Tussen twee locomotieven van de reeks 77 was er een modelbouw-spoorwegbrug aangelegd op schaal Z. Toen ik daarvan enkele foto's had gemaakt, kwam er iemand naar mij met een kaartje met de vraag of ik die foto's naar hem wou doorsturen. Toch wel leuk dat de mensen je fotograafwerk appreciëren. Daarna heb ik alleen nog maar grote locomotieven gefotografeerd.

Terug naar buiten heb ik nog een ijsje gekocht en ben ik nog even gaan kijken bij de rangeringen. Een stel blauwe ketelwagons bleef lange tijd boven op de heuvel staan. We dachten dat er ergens een probleem was, maar een van de bezoekers werkt in het vormingsstation en wist ons te vertellen dat er waarschijnlijk een gevaarlijk goedje in die wagons zit. In zo'n situatie moeten alle voorgaande wagons veilig tot het einde van hun bundel zijn doorgerold. Dan pas kunnen de gevaarlijke wagons aan hun afdaling beginnen. In andere situaties worden de wagons sneller na mekaar gelost op de heuvel. Een spectaculair zicht om 1 wagon of groepjes van 2, 3 of 4 wagons solo over de rails naar hun bestemming te zien rijden...

Forum BBQ

Naar jaarlijkse traditie was het gisteren weer zover, de forum BBQ. Na een dag in de natuur van de Koeheide te hebben vertoefd, kon ik eerst nog enkele uurtjes op adem komen, want Danny kwam me om 19 uur halen om samen naar Sinaai te rijden. Dit jaar was de forum BBQ in België, volgend jaar zal het terug in Nederland zijn. Het forum bestaat al sinds 2002 en we zijn dus al aan de vijfde forum BBQ. Voor mij was het nog maar de tweede en voor Danny zelfs de eerste forum BBQ.

We kwamen als laatste aan in Sinaai (Wendy is er niet meer doorgekomen), maar er was nog genoeg vlees en veggie over. Er was veel jong volk (vooral NFWG-volk van de JNM) plus de altijd aanwezige herders en moderatoren Rollin, Marein en René. Ook Lars Soerink uit Nederland was erbij.

Na het eten, gingen we gezellig rond de vuurkorf zitten voor wat leuke en straffe verhalen over fotografen en over beeldbanken (Rana en Vilda), deden we wat experimentjes met twee flitsers en met een IR-filter, ... dit alles aangevuld met op tijd en stond een oneliner van René! Daarna werden nog wat prachtige beelden besproken. Op de eerste foto van Gert waren wat draadjes te zien, die het patroon van de plaatjes verstoorden (volgens Rollin), of juist een extra element waren (volgens Lars). Alle andere foto's werden nauwkeurig onderzocht op al dan niet storende draadjes (en er werden er heel wat gevonden).

Omdat zowel de ouders van Danny als die van mij op verlof waren en we op het huis moesten gaan passen, en ook omdat Danny nog eens vroeg wou opstaan om de heide te gaan fotograferen, zijn we niet te laat gebleven en ook niet blijven slapen.

't Was niet erg lang, maar wel gezellig... Volgend jaar opnieuw!

Koeheide

Ik was er nog nooit geweest, dus de uitstap van de fotoclub was een ideale gelegenheid om het natuurgebied De Koeheide in Bertem, tussen Leuven en Brussel, te gaan verkennen. We vertrokken met mist over de velden, maar toen we ter plekke vertrokken, was de mist weg. Wel was het nog overal kletsnat van de dauw, en in combinatie met een zacht zonnetje konden we toch wat beelden maken van planten, bloemen en insecten vol dauwdruppels. Vooral de vlieg was mooi, maar helaas niet scherp genoeg. Toen Eddy ze wou fotograferen, vloog ze plots weg. Dus zo bedauwd was ze blijkbaar niet.

We gingen verder langs een holle weg naar boven, langs een wei met een fotogenieke ezel, en dan langs een veepoortje met prikkeldraad (alsof ze de mensen ook buiten het gebied willen houden...) Hier hebben we ons beziggehouden met het fotograferen van boerenwormkruid, een vroege parasolzwam, eikels, andere fotografen, koeien in de wei, ... Daarna terug verder langs een holle weg tot we op de Zwanenberg kwamen. Bij het koolzaadveld hebben we onze picknick opgegeten. Aangenaam warm in de zon bovenop de berg, met een mooi uitzicht rondom.

Na de picknick ging Jacques terug naar de auto, maar wij gingen nog verder langs het koolzaadveld, uiteindelijk het bos in, maar in dat bos was nog niet zo veel te fotograferen. Hier en daar een paddenstoel, maar het seizoen begint nog maar net. Op onze terugweg passeerden we nog een boomgaard met misschien wel tien ezels bij mekaar (waaronden ook een paar jonge beesten). Terug bij de auto's gingen we er nog ene drinken in café D'aa boan.

We zaten dus wel een beetje in het tussenseizoen (zomer voorbij, herfst nog niet echt begonnen), maar toch was er genoeg te fotograferen. Het licht was mooi en er was weinig wind. En ik heb nog wat beelden kunnen maken voor RANA.

KrisKras-brochure

Vandaag zat de nieuwe KrisKras-brochure in de bus. Direct gaan zien welke foto ze gebruikt hebben bij de reis naar Friesland tijdens het hemelvaartweekend. Een foto van fietsers, of beter gezegd, fietssters, nl. Evi, Emmanuelle en Kristel. De foto in de brochure is een beetje smaller zodat Ellen, die hier uiterst links rijdt, net buiten beeld valt.

Eind juli hadden ze gevraagd of ik mijn foto's van Friesland op CD wou zetten zodat ze de foto's konden gebruiken. En ik had er meteen bij gevraagd of ze mijn naam konden vermelden in de brochure. En inderdaad, in kleine lettertjes tegen de paginarand staat mooi: © Rafael Delaedt. Het is trouwens ook de enige foto waar de naam van de fotograaf bij staat. Op de rest van mijn vraag (of ze ook de namen van de andere fotografen (deelnemers) wilden vermelden) hebben ze niet gereageerd.

Natuur.kalender

Maandagavond had ik in de Natuur.link (de elektronische nieuwsbrief voor de vrijwillige medewerkers van Natuurpunt Antwerpen Noord) gelezen dat de nieuwe natuur.kalenders weer te verkrijgen waren. En omdat het gisteren vergadering was van de kern Schoten, ben ik na mijn werk nog even langs het Natuur.huis in Ekeren gepasseerd om meteen 10 kalenders te kopen. Op de vergadering in Schoten heb ik er al vijf kunnen verkopen. De andere vijf geraak ik ook nog wel kwijt (thuis en in de fotoclub).

Het is een mooie kalender met prachtige foto's, gekozen uit het natuurfotoalbum. Ze hadden bij Natuurpunt wel wat meer variatie in de fotografen kunnen steken. Ongeveer de helft van de beelden is van dezelfde fotograaf, en dan nog bijna allemaal in opeenvolgende maanden. Al die beelden zijn macro- of tele-opnames met een wazige achtergrond. Dan mocht er wel een extra landschapsfoto gebruikt worden. En dan liefst nog van een andere fotograaf. Zelf zit ik niet op het natuurfotoalbum, maar ik weet wel dat er daar heel wat goeie fotografen opzitten, met heel wat mooie beelden.

De natuur.kalender 2008 is te koop bij Natuurpunt voor € 7,50.

Oorlogsverklaring

In Het Wijtschot hebben we sinds enkele jaren last van de Japanse duizendknoop. Omdat het bosje intussen een bos geworden is, en omdat er op andere plaatsen in het gebied ook Japanse duizendknoop opduikt, heb ik de oorlog verklaard aan deze plant.

Japanse duizendknoop is niet zomaar een plant, het is namelijk een agressieve exoot. Een exoot is een plant of dier dat door de mens naar onze streken is gehaald (hij is dus niet op eigen kracht gekomen, zoals bijvoorbeeld de tijgerspin), en die zich hier -door de afwezigheid van zijn natuurlijke vijanden- enorm fel uitbreidt. Je kan de Japanse duizendknoop tegenwoordig zowat overal vinden, maar vooral langs spoorwegbermen, vaartkanten, op braakliggende terreinen, en ook in natuurgebieden. *ZUCHT*

Nu heb ik geen probleem met soorten die van elders naar hier gebracht zijn, maar ze moeten zich koest houden, en dat kan de Japanse duizendknoop niet. Die breidt zich zeer snel uit, niet via zaad, maar via zijn wortels. Deze plant is in staat om uit een stukje stengel van 10 cm lang een volledig nieuwe plant te maken. Hij is dus moeilijk in toom te houden en nog veel moeilijker uit te roeien.

Er zijn al heel wat testen gedaan: snoeien, afbranden, uittrekken, uitgraven, herbicide. Maar dat laatste is niet alleen schadelijk voor de Japanse duizendknoop, ook voor de andere planten die er in de omgeving staan en zowiezo voor het hele milieu. Het beste middel is de plant VOLLEDIG uitgraven, maar met wortels die tot meer dan een meter diep kunnen zitten (en gezien de standplaats) is dit onbegonnen werk. Je mag het snoeisel ook niet verwijderen of hakselen, want daardoor verspreid je de plant opnieuw.

Dus ben ik gisterenavond begonnen met een paar vierkante meter te gaan snoeien met de takkenschaar. De kleinere stengels heb ik proberen uit te trekken. En dan komt er telkens wel een stuk wortel mee, maar de rest van de wortel blijft in de grond zitten en die gaat wel terug schieten. Ik heb alles op een grote hoop gelegd, zodat het snoeisel nu kon uitdrogen. Hopelijk kan de verdroogde plant zich niet meer uitbreiden...

Wie nog tips heeft over de bestrijding van de Japanse duizendknoop, mag me altijd iets laten weten.

De volgende dagen ga ik nog meer snoeien, en vanaf nu de zaak goed opvolgen om nieuwe scheuten direct te verwijderen. Meer nieuws volgt later.

FFFS-website

In het voorjaar speelde ik met een nieuw idee voor de startpagina van de website van de fotoclub. Een website die af en toe wat verandert, is aantrekkelijk dan een die er vijf jaar hetzelfde uitziet.

Na het circuleren van de foto in de header en de nieuwe navigatie, wou ik de startpagina wat meer aankleden. Ik wou iets doen met de kleine vierkante foto's die bij "Foto's" op de overzichtspagina's staan.

Met het nieuwe "schooljaar" in zicht, heb ik de startpagina dus in een nieuw kleedje gegoten. Vier kleine foto's dus, van vier verschillende fotografen en vier verschillende onderwerpen, waaronder 1 actiefoto. En morgen staan er vier andere fotografen.

Neem maar eens een kijkje op: www.fffs.be

Vlinder- en kruidenwandeling

Vandaag was er in Het Wijtschot de Vlinder- en kruidenwandeling, georganiseerd door Natuurpunt Schoten. Tot vorig jaar stond deze wandeling eind juni op de kalender, maar de laatste jaren waren er amper geïnteresseerden. De verschuiving naar eind augustus geeft niet veel verschil qua kruiden en/of vlinders, maar de opkomst was wel een stuk beter: 14 deelnemers. En voor mij was het mijn eerste officiële gidsbeurt. Mijn vorige gidsbeurt in Het Wijtschot was nl. mijn stagewandeling.

Ik was zaterdagnamiddag nog even gaan voorbereiden en ook toen had ik niet veel vlinders gezien. Wel heel wat kruiden, waarover ik in de bibliotheek al de nodige literatuur was gaan halen. Helemaal achteraan bij de helling naar het oude stort was een boswilg in twee gekrakt en over het pad gevallen. Die ben ik deze voormiddag nog samen met Hugo (met zijn kettingzaag) gaan opruimen, zodat het wandelpad vrij is.

Tijdens de wandeling heb ik uitleg gegeven over het natuurreservaat Het Wijtschot, over de geschiedenis, over de kruiden, waarvan ik een deel ook reeds vorig jaar bij mijn stagewandeling had verteld. Maar er was niemand bij die vorig jaar ook mijn stagewandeling heeft gevolgd, dus dat kon geen kwaad. Ook Leo was er nu bij en die kon hier en daar wat extra uitleg geven en ook Vic (een collega-natuurgids) kon nog wat dingetjes vertellen die ik nog niet wist.

Spijtig genoeg heb ik amper twee vlinders zien vliegen. Gelukkig had ik de mensen op voorhand al verwittigd dat we weinig vlinders zouden zien, want er was wel 1 gezin met 2 kinderen die speciaal voor de vlinders naar de wandeling gekomen waren. Ik heb natuurlijk wel verteld over de vlinders, want er staan een aantal planten die een speciale relatie hebben met bepaalde vlinders, zoals het jakobskruiskruid (dat de voedselplant is voor de sint-jakobsvlinder) en de brandnetel (dat de voedselplant is voor heel veel soorten vlinders).

Ik vond het zeker een geslaagde wandeling, waarbij een aantal mensen heeft kunnen kennismaken met Het Wijtschot en met de kruiden die er groeien. Ondanks de dreigende wolken aan het begin, is het droog gebleven en in de put en op het oude stort werd het nog behoorlijk warm (omdat je daar uit de wind zit).

Nacht van de Vleermuis

Vrijdag- en zaterdagavond was het in heel Europa de Nacht van de Vleermuis. Dan wordt er aandacht besteed aan deze -zeker bij het grote publiek- onbekende diertjes. Onbekend maakt onbemind is zeker van toepassing op de vleermuis. Zo doen er heel wat fictieve verhalen de ronde over de vleermuis: ze vliegen in je haar, ze zijn verzot op bloed, ze zijn enorm groot, ze hebben het voorzien op mensen, ... Niets is minder waar, en toch zeker waar het onze inheemse vleermuizen betreft.

Ook in onze streek kon je deelnemen aan de Nacht van de Vleermuis in het Fort van Brasschaat. Dit voormalige fort van de buitenste fortengordel rond Antwerpen is omgebouwd tot vleermuizenhotel. Afgelopen winter werden er meer dan 700 vleermuizen geteld en daarmee staat het fort op de 3de plaats op de ranglijst van aantal vleermuizen. Ook in het Fort van Oelegem komen de vleermuizen al jaren overwinteren, en sinds enkele jaren ook in het Fort van Schoten (waar ik in 2004 nog ben gaan helpen bij breek- en sloopwerk voor de vleermuizen). Alle forten rond Antwerpen (zowel de binnenste gordel met de bakstenen forten, als de buitenste gordel met de betonnen forten) zijn goed voor de helft van alle vleermuizen in Vlaanderen.

Normaalgezien is het Fort van Brasschaat niet toegankelijk voor het publiek. Dit om vandalisme en verstoring van de vleermuizen te vermijden. Maar voor de Nacht van de Vleermuis was er een brug over de fortgracht gelegd. En zaterdagavond ben ik foto's gaan maken in het Fort van Brasschaat van de mensen tijdens geleide wandelingen, van de architectuur van het fort en natuurlijk ook van de vleermuizen. Omdat ik groepen mensen ging fotograferen, had ik alleen mijn groothoekzoom (18-35) meegebracht. Met een koplamp op mijn hoofd ben ik ook wat in mijn eentje op verkenning geweest. Maar met de groothoek kun je eigenlijk geen (hangende) vleermuizen fotograferen. Maar het is me wel gelukt om twee vliegende vleermuizen te fotograferen. Geen wonderplaatjes zoals Rollin Verlinde ze maakt, maar ze staan wel op de foto.

Nikon D300

Vandaag heeft Nikon een paar nieuwigheden voorgesteld: de D3, een full-frame digital SLR voor de profs en de D300, een semi-prof toestel, de opvolgers van respectievelijk D2 en D200.

De D3 ligt ver boven mijn budget (en boven mijn behoeften), ook de D300 ga ik niet kopen, sinds ik vorig jaar in december een D200 gekocht heb. Maar 't is wel eens interessant om te kijken wat er zoal verbeterd is aan de D300 t.o.v. de D200 (tussen haakjes de gegevens van de D200):

• zelfreinigende sensor d.m.v. hoogfrequente trillingen
• 100% zoekerbeeld (95% zoekerbeeld)
• 3" scherm met 922.000 pixels (2,5" scherm met 230.000 pixels)
• 14-bits kleur (12-bits kleur)
• 6 of 8 beelden per seconde (5 beelden per seconde)

Dus toch wel wat interessante verbeteringen. Wie nu nog een D70(s) heeft en wil upgraden, wacht beter even tot de D300 uitkomt. Aan de andere kant is en blijft de D200 ook nog een goede camera, die bij de introductie van de D300 misschien nog in prijs zakt, of die dan alleszins wat vaker op de tweedehandsmarkt zal opduiken.

Daarnaast kondigde Nikon nog 5 nieuwe lenzen aan, allemaal voor de fotograaf met een zware portemonnee:

• AF-S 14-24mm f/2.8G ED
• AF-S 24-70mm f/2.8G ED
• AF-S 400mm f/2.8G ED VR
• AF-S 500mm f/4G ED VR
• AF-S 600mm f/4G ED VR

Niks voor mij, veel te duur, en veel te zwaar. Maar wel mooi om naar te kijken...

Meer info over de Nikon D300 op Digital Photography Review.

RANA

Sinds kort is RANA van start gegaan.

RANA is een nieuwe online natuurfotodatabank. De naam "Rana" is afgeleid van een dier, het is nl. de familienaam van een aantal kikkers, zoals bijvoorbeeld de bruine kikker (Rana temporaria).

De website is een initiatief van Rollin Verlinde en Yves Adams, professionele natuurfotografen in Vlaanderen, die reeds enkele jaren actief zijn in Vildaphoto. Rollin is ook de oprichter van het Forum Natuurfotografie (waar ik moderator ben) en zijn cursus natuurfotografie is bekend bij natuurfotograferend Vlaanderen en Nederland. De website biedt een mogelijkheid aan amateur-natuurfotografen om beelden te verkopen.

Ben je op zoek naar natuurfoto's, neem dan eens een kijkje op Rana! En vertel het voort!


→ http://www.ranaphoto.net

Bospolder

Eigenlijk was er vandaag een clubuitstap gepland naar het Zoet Water in Oud-Heverlee. Maar omdat ze slecht weer voorspeld hadden (veel kans op veel regen en zwaar onweer), was de opkomst maar magertjes (Wim & Jeanine en ik) en hebben we besloten om niet te ver te rijden en een halve dag te gaan fotograferen in de Bospolder in Ekeren.

In het begin was er nog niet zoveel te zien van beestjes. Een bruine juffer was mijn eerste beestje van die dag. Even later op de meer open vlakte zagen we ook sprinkhanen en randwantsen. En begonnen de vlinders te fladderen (toen nog alleen maar bruine zandoogjes).

Langs het pad tussen de parking en de eerste schuilhut staat links en rechts heel wat koninginnekruid. En dit is een ideale plant voor vlinders. Vooral atalanta zat er veel. Maar natuurlijk niet altijd even goed bereikbaar en/of fotografeerbaar. We zagen er ook een distelvlinder, voor Jeanine een nieuwe soort die ze nog niet heeft kunnen fotograferen. Toen we daar zo bezig waren, met een vlinder die wat te ver weg zat, viel mijn oog plots op een mooi web met zigzagstructuur: het web van een tijgerspin. En ook de spin zat in het web, spijtig genoeg aan de andere zijde, dus met haar onderzijde naar ons gericht. Daarvoor moesten we de poten van het statief intrekken en hebben we ons even beziggehouden met die tijgerspin, die intussen nog enkele prooien kon vangen in haar web.

Na het smalle poortje kwamen we terug in het veeraster van de Galloways en zagen we nog koninginnekruid langs de weg staan. Erachter hingen mooie gallen aan een eik, dus moest ik die ook nog gaan fotograferen. Een paar bochten verder waanden we ons in de vlinderhemel: een groot veld met koninginnekruid en heel veel atalanta's, in alle mogelijke posities, en redelijk goed te fotograferen. Ook hier zat een distelvlinder, die we zelfs nog een tijdje achtervolgd hebben, maar die ik toch ook mooi op de foto heb gekregen. Warm dat het hier was!

Intussen was het half een geworden, en we hadden onze picknick in de auto laten liggen. Dus zijn we terug langs het pad tussen het koninginnekruid naar de parking gegaan en langs de Ekerse dijk terug naar auto's. Ondanks de lage opkomst en de gekende fotografeerplek was deze uitstap toch zeker geslaagd. Mooi zonnig en warm weer en weer wat mooie vlinderfoto's kunnen maken...

Zoniënwoud

Na een mislukte uitstap met de fotoclub is er besloten om per uitstap een contactpersoon aan te duiden (vrijwilliger). Die contactpersoon heeft als taak de uitstap voor de bereiden, een (mogelijke) wandeling uit te stippelen, de vertrekplaats (ter plekke) vast te leggen, op de uitstap zelf te zorgen voor enkele foto's van de actitiviteit en nadien voor een klein tekstverslag voor het Seizoentje. Verder is hij/zij ook letterlijk de persoon die gecontacteerd mag worden op de dag van de uitstap zelf, als we 's morgens samenkomen aan de parking van het Kasteel van Schoten.

Ik was al contactpersoon voor de uitstap naar Het Wijtschot op 23 juni, wat nogal logisch is omdat ik conservator ben in Het Wijtschot. Ik heb me ook opgegeven als contactpersoon voor de uitstap naar het Zoniënwoud in oktober.

In de Fiets- en wandelgids van Natuurpunt zag ik een wandeling van 6 km in het Zoniënwoud, die vertrekt aan het station van Bosvoorde. Dus had ik vandaag afgesproken met Ellen om die wandeling al eens te gaan verkennen. Om met de trein in het station van Bosvoorde te komen, moet je 2 keer overstappen (in Brussel-Noord en in Brussel-Luxemburg) en lang wachten (vooral in Brussel-Noord).

Eerst ging de wandeling door het Solvay-park, langs een ruïne van het Solvay-kasteel en door een geometrische moestuin. Daarna gingen we onder de spoorweg en kwamen we in het Zoniënwoud terecht. De wandeling begon langs de vijvers in de vallei van de Verdronken Kinderen, dan naar boven en naar beneden, om uiteindelijk een lang recht stuk te wandelen op de Tweebergenweg. Bij de grote baan in het westen, draaiden we naar links en kwamen in de vallei van de Vuylbeek. Een mooie kronkelende beek(bedding) in V-vorm, waar fotografisch wel wat te doen valt. Ook de vallei van de Verdronken Kinderen is fotografisch zeker de moeite.

Na de wandeling zijn we nog een terrasje gaan doen in Bosvoorde en daarna nog een lasagne gaan eten in Watermael. Daarna begon de reis terug naar huis, met opnieuw overstappen in Brussel-Luxemburg en in Brussel-Noord. Daar had ik de eerste trein naar Antwerpen laten passeren, omdat de IC die een kwartier later vertrekt, meer dan een kwartier vroeger in Antwerpen is. Maar ik had natuurlijk weer prijs. De IC was niet de normale Benelux-trein met 7 Nederlandse rijtuigen en een Belgische locomotief, maar een EMU van slechts 4 rijtuigen die maar tot Rosendaal reed. Gelukkig moest ik niet naar Nederland en kon ik mooi op tijd in Antwerpen-Berchem uit de trein.

Conclusie: De trein is altijd een beetje reizen. En Natuurpunt heeft een mooie wandeling in zijn Fiets- en wandelgids opgenomen. De toer van 6 km is genoeg om een hele dag te gaan fotograferen. En aan onderwerpen geen gebrek... hopelijk is het in oktober ook nog wat mooi weer...

Kleine Nete

Gisterenavond moest mijn zus in Emblem zijn voor een repetitie voor de trouwmis van een vriendin van haar. Omdat ze thuis vonden dat ze niet met de fiets kon gaan (wegens de afstand en het onbekende (late) einduur, kwam ik met het idee dat ik haar wel zou brengen en gaan halen met de auto, en dat ik intussen wel zou gaan fotograferen.

Dus, zo gezegd, zo gedaan. Ik ben eerst naar het Badhuis gereden, dit is een café/taverne langs de Kleine Nete, ter hoogte van de baan tussen Emblem en Kessel. Vandaaruit ben ik op de Netedijk terechtgekomen. Om 18 uur was het er nog snikheet. Maar ik heb toch enkele mooie dingen kunnen fotograferen. De reuzenbalsemien moet ik nog eens een andere keer opnieuw doen, maar de blauwe breedscheenjuffer is wonderwel prachtig gelukt. Het beestje is zo'n 8 keer gaan vliegen, maar kwam steeds terug naar hetzelfde bladje. Omdat het eigenlijk toch te warm was, en ook omdat er nog iets teveel wind was, ben ik verder gewandeld en dan binnendoor terug naar de auto gegaan.

Aan het station van Kessel wou ik nog een foto gaan maken voor het stationgebouw, om te gebruiken op Wikipedia, maar dat ging niet. Omdat er in Kessel gewoon geen stationsgebouw is. Er zijn slechts 2 perrons... En ook niet veel interessante treinen. De stoptrein tussen Antwerpen en Turnhout, en de direct Antwerpen-Mol/Neerpelt.

Dan maar terug naar het Badhuis om een terraske te gaan doen, tot de zon wat meer gezakt is. En rond half negen was mijn Ice-tea op en was het ideaal foto-weer. Een lage zon, zacht avondlicht, en ook de wind was gaan liggen, op een zuchtje na. Terug met het fotogerief op de dijk op zoek naar mooie foto-onderwerpen: wilde peen, een soort boterbloem, weegbree, ... Iets na negen was het gedaan met fotograferen, want toen deden ze het licht uit. Mijn zus had ook net gedaan met repeteren, dus de planning kwam mooi uit. En ik heb er weeral wat mooie foto's bij.

De Teut

Vandaag zijn we met de fotoclub naar het natuurgebied De Teut in Zonhoven gereden. Omdat Eddy net was geopereerd aan zijn knie waren we maar met 10 natuurfotografen, maar hij heeft ons wel mooi de weg gewezen. Hij had zelfs een wandeling uitgestippeld op een topografische wandelkaart van de omgeving.

En zo vertrokken we voor een zomerse verkenning van dit natuurgebied, waar we in april 2003 ook al eens met de fotoclub geweest waren. Dit keer stond de heide al mooi in bloei, zodat we op de purperen hei zaten. Dit is toch wel wat anders dan de Kalmthoutse Heide, die in het weekend veel drukker is met toeristen en die toch heel wat platter is dan de Teut.

We fotografeerden plantjes en beestjes en ook een plantje dat beestjes opeet: zonnedauw. Bij de vennetjes in de heide zagen we natuurlijk heel wat libellen en juffers vliegen, maar het was niet altijd even makkelijk om ze te fotograferen. Vooral de oeverlibellen zaten zelden lang genoeg stil. De pantserjuffers lieten zich wel beter benaderen. Maar ik heb me vooral kunnen bezighouden met sprinkhanen. Het lijkt wel mijn nieuwe favoriete onderwerp... Dit keer geen bruine sprinkhaan, maar wel enkele mooie blauwvleugelsprinkhanen. De eerste zat op de wandelweg en bleef lang zitten, ondanks alle media-aandacht (4 of 5 grote lenzen in een kringetje op het arme beestje gericht).

De tweede was nog beter. Toen waren we maar met 2 fotografen: Mia en ik. De rest was minder geïnteresseerd en wou liever zo snel mogelijk de schaduw opzoeken. Het was inderdaad wel heel warm op de helling, maar toen ik daar plat op mijn buik lag, heb ik er niet veel van gemerkt. Omdat er langs mijn kant net voor de sprinkhaan een takje omhoogstak, ben ik stilaan met rijstzak en camera rond de sprinkhaan rond gekropen om hem meer langs voren te fotograferen. En dat leverde natuurlijk spectaculaire beelden op, zo'n frontaal zicht van een sprinkhaan. Maar toen Mia ook eens een frontaal beeld wou maken, hield de sprinkhaan het voor bekeken. Eerst ging hij nog wat ronddraaien tot zijn kop in de schaduw zat, maar daarna ging hij vliegen. En dan pas zag je mooi zijn blauwe vleugels. Als hij op de grond zit, is hij uiterst gecamoufleerd met donkere vlekken en veel stipjes op zijn hele lijf, zelfs de ogen zijn gestippeld.

Als afsluiter zijn we nog een blonde of donkere "Ter Dolen" gaan drinken in de cafetaria van de camping waar Eddy met zijn vrouw de dag had doorgebracht.

Muurvegetatie gevonden!

Afgelopen weekend is het er niet van gekomen, maar vandaag had ik speciaal een dagje verlof genomen om te gaan fotograferen. Niet toevallig vandaag, want het was de beste dag van de week volgens de voorspellingen, en het was ook mooi weer: veel zon en weinig wind. Het is de laatste tijd wel anders geweest...

Voor de muurvegetatie was ik op het idee gekomen om in de bakstenen forten ten zuidoosten van Antwerpen te gaan zoeken. Baksteen is beter dan beton omdat muurvegetatie groeven en voegen met lossend materiaal nodig heeft. Dus ben ik ineens naar Fort 5 in Edegem gereden omdat ik dat fort wel wat ken. Maar helaas, pindakaas. Geen enkel muurplantje gevonden. Wel bakstenen muren, maar die zijn zo clean als maar zijn kan. Er groeit zelfs amper klimop op. Gelukkig heb ik in het fort nog een paar foto's van gallen kunnen maken.

Dan verder naar het Steen in Antwerpen. Dat zou een prachtlocatie zijn wat muurvegetatie betreft. Maar het Steen zelf is een steriel bastion geworden. Enkel bij de trap naar het middenpleintje zijn wat sporendragende plantjes te vinden in de voegen. Langs de Scheldekaai aan het noorderterras heb ik ook nog wat interessante dingen gevonden, waaronder waarschijnlijk muurpeper (helaas zonder bloemen, zodat determinatie eerder gokwerk is).

Toen dacht ik er plots aan dat ik op het secretariaat van Natuurpunt Antwerpen Noord in Ekeren nog wat boeken moest gaan halen om te fotograferen voor de natuur.ruimte. Én in de tuin van het secretariaat hebben ze verschillende biotoopjes gecreëerd waaronder ook een rots/muurbiotoop. Dus ben ik in de natuur.tuin een aantal soorten muurvegetatie gaan fotograferen: rode spoorbloem, muurleeuwenbek, en nog enkele sedum-soorten die ik nog moet determineren. Ook enkele bruine sprinkhanen zaten mooi voor de lens, plus een paar zuringwantsen.

Nu maar hopen dat ik met mijn foto's van de muurvegetatie nog iets kan doen bij het artikel van de muurvegetatie in natuur.ruimte.

Bloggende natuurfotografen

Zoals je misschien al hebt gemerkt, heb ik in de rechterkolom een item "Andere bloggers" aangemaakt, met daarin vooral aandacht voor de blogs van collega-natuurfotografen. Een aantal van hen zijn professioneel bezig, de anderen zijn gedreven amateurs.

Vooral Bart Vancoppenolle is heel actief in zijn eigenwijze tuin. En daarnet heb ik nog een natuurfotograaf toegevoegd, namelijk Victor Bos.

Edit (31-07-07): Ook Gert Arijs is een actieve natuurfotograaf met een (actieve) blog, dus nog eentje bij op het lijstje.

FotoCD

Overlaatst van KrisKras de vraag gekregen of ik mijn foto's van de reis "Zeilen in Friesland" tijdens het afgelopen hemelvaartweekend op CD wou zetten, omdat ze van die bestemming heel moeilijk foto's kunnen vinden.

Daar heb ik me in het weekend even mee beziggehouden en meteen ook maar een fotoCD gemaakt voor de Vrienden van Heverleebos en Meerdaalwoud, de organisatoren van het zomerkamp in de Doode Bemde. Beide CD's voorzien van een mooie cover en een "boekje" voor in het CD-doosje. Deze morgen heb ik dan alles op de post gedaan. Dan zie ik binnenkort een van mijn foto's in de KrisKras-brochure verschijnen. Dat is in het verleden ook gebeurd met de foto's van de Winterse Midweek en het reisje naar de Eifel. Van de foto's van Texel en van Schotland die ik hen ooit bezorgd heb, heb ik nooit iets teruggevonden op de website of de brochure. Hopen dat het nu wel goed komt...

Muurvegetatie

In het volgende nummer van natuur.ruimte, het ledentijdschrift van Natuurpunt Antwerpen Noord, zal er een artikel verschijnen over muurvegetatie, in de reeks over "Biodiversiteit in mijn gemeente". Ik heb op de redactievergadering toegezegd om de foto's te leveren voor dit artikel. Het is de laatste weken nog niet echt denderend weer geweest (ofwel was ik niet thuis) om foto's te gaan maken van muurvegetatie. 't Steen in Antwerpen zou een geschikte locatie zijn, alsook de oude kademuren in de oude haven van Antwerpen. Verder wil ik ook nog wel eens gaan kijken op de forten en schansen in de omgeving.

Als het komend weekend wat droog en windstil wil blijven, ga ik eens naar Antwerpen rijden om muurvegetatie te zoeken.

Gallen in de Doode Bemde

Vorige week heb ik tijdens het Zomerkamp in de Doode Bemde mijn collectie gallen uitgebreid. Ik had gelezen dat er niet alleen op bomen (zoals eik, wilg en beuk) gallen kunnen voorkomen, maar ook op kruidachtige planten zoals distel, boerenwormkruid, roos en jeneverbes.

Tijdens mijn ochtendlijke foto-uitstapjes heb ik respectievelijk een gal op boerenwormkruid (Rhopalomyia tanaceticola of de boerenwormkruidgalmug) en een gal op akkerdistel (Urophora cardui of de distelgalboorvlieg) gevonden. De eerste zit in het bloemhoofdje van het boerenwormkruid als een paarskleurige verdikking, de tweede is een verdikking van de stengel, met als gevolg dat er geen bloemen meer aan de plant kunnen groeien (omdat alle energie wordt opgesoupeerd door de gal in de stengel).

Zomerkamp 2007

Net terug van het Zomerkamp in de Doode Bemde. En het is goed geweest. Goed weer (behalve regen en onweer op vrijdagmiddag), veel toffe mensen en logeren in een gerenoveerde smidse in Neerijse, vlakbij het natuurgebied.

Het Zomerkamp wordt al vele jaren georganiseerd door de Vrienden van Heverleebos en Meerdaalwoud (kortweg VHM genoemd) om veel volk bij mekaar te brengen om de waardevolle graslanden in de Doode Bemde te hooien. Maar we hebben niet van 's morgens vroeg tot 's avonds laat gewerkt, hoor. Er was ook tijd voor natuurbeleving: vleermuizen kijken aan het Zoet Water, vroedmeesterpadden zoeken (niet gevonden, maar wel gehoord - TUUT!), waterbeestjes scheppen in de Leigracht, een wandeling over de tramdijk, ... En daarnaast was er ook tijd voor ontspanning: zwemmen in openlucht in een zwemvijver, fietsen door het Meerdaalwoud (langs een aantal uitgehakte kunstwerken), een avondwandeling in de Doode Bemde.

En natuurlijk heb ik ook foto's gemaakt: veel werkfoto's op het veld, veel actiefoto's aan de zwemvijver (vooral van mensen die al dan niet met dino in het water sprongen), en tussendoor ook wat natuurfoto's. Ik ben ook twee keer vroeg opgestaan om in de Doode Bemde te gaan profiteren van het vroege ochtendlicht. De oude tramdijk is een prachtige fotolocatie. In totaal heb ik met de 2 camera's meer dan 800 foto's gemaakt, waarvan er 572 op Fotopic staan. Voor de VHM en de Tijdingen (het tijdschrift van de VHM) ga ik nog een aparte CD maken met werkfoto's en natuurfoto's die ze kunnen gebruiken in het tijdschrift en op affiches voor het volgende zomerkamp.

Natuur.huis

Het natuur.huis is het regionaal secretariaat van Natuurpunt Antwerpen Noord in Ekeren. De voorbije jaren is er heel wat gewerkt aan het natuur.huis: een vergaderzaal op de eerste verdieping, een educatieve zolder, een natuur.winkel op het gelijkvloers, burelen voor de professionele medewerkers. Zelf kom ik er regelmatig voor vergaderingen en cursussen. Maar de laatste keer viel me op dat de muren van de vergaderzaal nog steeds leeg zijn.

Dus heb ik gisteren op het Dagelijks Bestuur voorgesteld om de vergaderzaal aan te kleden met wat natuurfoto's. Mijn natuurfoto's, welteverstaan. Het voorstel is aangenomen, nu moeten we het nog praktisch uitwerken, bijvoorbeeld met een rail boven tegen de muur, waar we dan een ketting of een nylon koordje kunnen inhaken om daar de fotokaders aan op te hangen. Er kunnen zo'n 7 à 8 foto's hangen. Die heb ik nog wel in de natuurfotokaft zitten. En over 6 maanden kunnen we dan ook eens wisselen van foto's. Dat brengt variatie in het aanbod en het zet de mensen aan om zich te blijven inzetten voor al het wondermooie in de natuur.

Bijentuin in Schilde

Gisterenavond was het deel 3 van de minicursus over de relatie tussen planten en insecten. Eigenlijk was het ook een van de excursies in het kader van de Zomerse bijscholing B op maandagavond. Maar blijkbaar was het niet echt doorgedrongen tot de mensen, want we waren maar met 3, de lesgeefster inbegrepen. Dus kregen André en ik privéles van Annie. Eigenlijk is de bijentuin meer dan een tuin voor bijen alleen. Er vliegen ook hommels, kevertjes en andere insecten rond. Gisterenavond hebben we voornamelijk hommels zien vliegen. Hier en daar hebben we een bloempje uit mekaar gehaald om de verschillende "bestuivingstechnieken" in detail te bekijken.

Annie had gevraagd of ik mijn fototoestel kon meebrengen, want er was nog wat te fotograferen voor de cursus van de gallen. Een gal is niet alleen die ronde bol aan een eikenblad, maar is meer algemeen een woekering aan een plant, die wordt veroorzaakt door een insect. En zo zijn er heel wat woekeringen te vinden, bijvoorbeeld aan de varen, die plots in krulletjes begint te draaien. Of ook verdikkingen aan de top van een aar van de agrimonie, die normaalgezien spits uitloopt.

Al bij al weeral een interessante les, en iedere keer leer ik toch weer wat bij. Spijtig dat er niet meer volk was. Laten we hopen dat er voor de gallen meer volk aanwezig is, dan doet Annie haar voorbereidingen niet voor niets.

Dokter

Gisteren toch eens naar de dokter geweest. Dat ding aan mijn been zag zondag wel rood en onder het wondje was een felrood vlekje verschenen. Eerst dacht ik dat het een beet van een mug of van een insect was, maar de dokter zei dat het ook een soort reactie zou kunnen zijn op de wonde. Het gebied rond de wond is warmer dan de rest van mijn been, het is wat dikker dan mijn ander been en met momenten zit het vreselijk te jeuken. Maar het doet niet echt pijn.

Hij heeft mij een tetanusspuit gegeven, en in augustus moet ik mijn tweede spuit gaan halen. En dan kan ik er weer tegen voor 10 jaar. En voor de rode vlek rond de wonde heeft hij mij preventief antibiotica voorgeschreven. Nu maar hopen dat het eens stopt met jeuken, en dat de rode vlek wegtrekt, want als het erger wordt, moet ik terug naar de dokter voor meer antibiotica.

Gelukkig is het gebeurd tijdens het hooien en niet tijdens het mesten. Maar een riek blijft wel een gevaarlijk wapen...

Sigma 180 macro

Iets meer dan twee maanden geleden schreef ik al over de aankoop van een macrolens. Toen was ik nog volop aan het twijfelen tussen een korte macro (90 of 105 mm) en een lange macro (180 mm), maar vooral de 150 mm van Sigma zag er heel interessant uit. Op internet stonden daarvan heel lovende commentaren en intussen hebben een aantal collega-natuurfotografen op het forum er al heel goeie ervaringen mee.

Dus werd het de Sigma 150 mm. In een aantal winkels in de buurt kost die 610 euro, in een aantal andere 640 of 650 euro. Dat vind ik nog een goede prijs voor die lens. Maar in geen van de winkels in het Antwerpse was de lens binnen en niemand kon me een exacte levertermijn zeggen. Bij Foto Konijnenberg in Turnhout hadden ze die lens wél binnen, ook voor 650 euro, maar sinds ik weet dat die winkel de hoofdsponsor is van een Nederlands rally-team, wil ik daar liefst zo weinig mogelijk kopen. Ik wil niet dat mijn geld gebruikt wordt voor milieuvervuilende activiteiten.

Intussen had ik gehoord dat Liliane van de fotoclub stopt met fotografie en dat ze haar fotogerief verkoopt. En bij dat fotogerief zit een Sigma 180 mm. Nieuw kost die lens toch al 750 à 800 euro. En Liliane heeft die lens niet echt veel gebruikt, dus is de prijs van 500 euro die ze ervoor vraagt, echt wel mooi meegenomen. En daarbij is die lens dan nog eens 150 euro goedkoper dan de Sigma 150 mm.

Vrijdagavond ben ik de lens dan gaan halen bij Liliane en daarnet ben ik al eens wat foto's gaan maken in de tuin. De schermbloemen van de reuzenberenklauw trekken veel insecten (waaronder aardhommel, soldaatje, tapijtkever en penseelkever). Ook op de dahlia's zaten heel wat hommels en bijtjes en dat was ook wel mooi om te fotograferen.

De lens werkt echt heel makkelijk. Het is natuurlijk geen zoomlens, maar de scherpstelling loopt soepel en precies. En de eerste resultaten zijn niet slecht. Nog lang niet voor publicatie, maar "oefening baart kunst".

Hooifeest

Zaterdag was het weer "feest" in de Oude Landen in Ekeren. Geen gewoon feest, maar wel het "Hooifeest". Een jaarlijkse traditie waarbij overdag het hooi van de velden gehaald wordt en waarbij de dag wordt afgesloten met een heerlijke barbeque.

Het weer was slecht en goed. Slecht omdat het de afgelopen week zoveel geregend had, waardoor het hooi niet echt kon drogen, en goed omdat het zaterdag wel mooi weer was (wat niemand had verwacht na zo'n natte week).

's Morgens ben ik nog eventjes meegeweest met de fotoclub voor het project rond de Oude Landen, waarbij ik vooral aandacht had voor de gallen. Kleine gallen op brandnetel, mooie ananasgallen op de eik en de roodgroene "slaapbollen" op de hondsroos. Rond halftien was ik dan terug aan de ingang, waar door Soresma samen met Natuurpunt een nieuw infobord werd geplaatst. Daarna ging het met de tractor en de karren naar het zuidelijke orchideeënveld, waar we heel wat werk verricht hebben. Er was dan ook heel wat volk om te helpen. Op dit hooifeest komt er ook een delegatie van Soresma de handen uit de mouwen steken voor het gebied waar ze peter van zijn. Het werd al snel warm zodat de truien en hemden al snel aan de kant belandden. Een T-shirt was warm genoeg om in te werken... De zon scheen goed, soms even verborgen achter een wolkje, maar het bleef mooi weer.

Na de picnic deden we nog wat verder op het zuidelijke veld, ook een naastliggend veld werd "gehooid" (wat ik tussen aanhalingstekens schrijf, want veel hooi stond daar niet op, eerder veel distels en groot hoefblad en andere groene rommel. Ik heb enkele keren op de kar gestaan om het hooi goed te stapelen en aan te drukken, zodat we per karrenvracht zoveel mogelijk hooi konden afvoeren. Bij die laatste "rommel"vracht had ik toch wel prijs zeker... met de riek in mijn been gestoken. Ik had geen ontsmettingsmiddel bij, maar heb het wondje uitgespoeld met wat bruiswater en er een plakker opgedaan.

Daarna verhuisde het hele circus naar "den 13", een ander grasveld. Het was even wachten tot de tractor terug was en intussen werd het hooi al mooi in ruggen gelegd. Toen Guy terug was, moest hij tot zijn verbazing vaststellen dat 15 mensen sneller kunnen ruggen dan hij met zijn tractor! Rond vijf uur werd de laatste kar afgevoerd en werd het tijd om op te kramen.

Bij de loods van Natuurpunt konden we daarna nog genieten van een heerlijk Polderke en een lekkere barbeque. Nu begon het toch wat af te koelen, maar het was nog steeds aangenaam weer. Na de barbeque zijn we met een paar mensen nog naar Hof De Bist gegaan. Daar kwam Kadril optreden in het kader van de 11 juli-feesten.

Een lange en actieve dag, goed gewerkt, lekker gegeten en een toffe ervaring. En een goede voorbereiding op het zomerkamp in de Doode Bemde volgende week.

Gallen

In het najaar wordt bij Natuurpunt Antwerpen Noord een mini-cursus gegeven over "Gallen". De lesgeefster heeft aan mij gevraagd ik voor beeldmateriaal wil zorgen. Dus foto's van verschillende soorten gallen, de grootste mag ik ook doorsnijden om dan van het binnenste foto's te maken.

Rina wist me al te melden dat er langs de antitankgracht in Stabroek ananasgallen groeien, maar dat ik nog wel enkele weken kan wachten alvorens er foto's van te gaan maken. Ook in het Wijtschot weet ik dat er gallen groeien op de eik en de wilg. En daarnet ben ik in de tuin even een ronde gaan maken en op de zomereik in de voortuin heb ik zeker 2 soorten gallen gevonden. Misschien nog een derde soort, maar daar ben ik nog niet uit wat het is.

Mijn oproep: als iemand nog een plekje in de buurt kent waar gallen groeien, geef me dan maar een seintje.

Het Wijtschot erkend als natuurreservaat!

Gisteren kreeg ik bericht dat Vlaams minister voor Leefmilieu Kris Peeters - op de valreep - Het Wijtschot heeft erkend als natuurreservaat! Een meerwaarde voor de natuur én voor mensen.

Dankzij de erkenning krijgt Natuurpunt een jaarlijkse beheersubsidie die ons in staat stelt Het Wijtschot op een duurzame manier te beheren. Daartegenover staat dat we vier maal per jaar een wandeling in het gebied moeten organiseren (wat we nu ook al doen), en dat we jaarrapporten en monitoringsrapporten moeten opstellen om de vorderingen zoals opgesteld in het beheersplan aan te tonen.

Meer info: Persbericht Natuurpunt Antwerpen Noord

Een nieuw natuurgebiedje

Zaterdag zijn we met de fotoclub naar het Wijtschot getrokken. Omdat ik sinds eind vorig jaar conservator ben van dit mooie, maar onbekende stukje natuur in Schoten, moest ik natuurlijk mee.

De dag begon grijs, maar af en toe kwam de zon er wel door. Met 9 mannen (Herman, Luc & Arne, Swa, Eric, Paul, Nestor, Eddy en ikzelf) stapten we door het Reeënbos zonder iets te fotograferen, maar boven op de westelijke dijk werd er voor de eerste keer gestopt bij de gevlekte rietorchis, die intussen wel is uitgebloeid. Gelukkig zijn er heel wat andere bloemen die al in bloei staan. Maar vooral de beestjes kregen veel aandacht. Er zaten veel zebrarupsen op het jacobskruiskruid (nvdr - een zebrarups is de rups van de sint-jakobsvlinder). En op het riet zaten veel soldaatjes. Op de kruidenberm achteraan, zagen we nog meer soldaatjes, maar ook lieveheersbeestjes, zowel zevenstip als "den aziaat" (veelkleurig aziatisch lieveheersbeestje - een exoot).

Arne had nog een foto gemaakt van een slijmerig ding, dat we na wat zoeken ook terugvonden tussen de keutels. We dachten eerst aan uitwerpselen, maar nader onderzoek met het zakmes bracht een zwam aan het licht. Welke zwam wisten we niet.

Ik zag nog een grote libel vliegen, en bij een rondgang rond de plas zag ik nog een pantserjuffer zitten, maar net toen ik de statiefpoten in het gras zette, ging het beestje natuurlijk vliegen. Bestemming onbekend. De honingklaver stond meters hoog, leuk om als natuurlijke schuilhut te dienen en natuurfotografen in actie te fotograferen...

Arne is wel de speurneus van de groep, want hij vond ook nog enkele kleine eitjes bij een hol. Waarschijnlijk zijn het vogeleitjes, want er lag wat mos bij en een paar vogelpluimpjes. Hoe de eitjes daar terecht zijn gekomen, weet ik niet.

Even later kwam Herman terug naar de groep en hij vroeg of ik een dier kende, zo ongeveer 20 à 25 cm lang, grijs met zwart, laag bij de grond, dat een wat knorrend geluid maken. Hij was er redelijk zeker van dat het jonge dieren waren. Ze staken het weggetje op de oostelijke berm van de put over. Herman had er wel spijt van dat hij er geen foto van heeft kunnen maken. En ik heb er spijt van dat ik het niet gezien heb. Ondertussen zijn we er nog niet uit wat hij gezien heeft, maar ik denk de mogelijkheden te kunnen beperken tot steenmarter of bunzing.

Na de ontdekking van de gevlekte rietorchis is dit weer een prachtige waarneming voor het Wijtschot!

Rond half twaalf keerde iedereen terug naar huis. Voor echt goeie natuurfoto's was er wat teveel wind, maar enkelen hebben weer een nieuw natuurgebiedje leren kennen, waar ze zeker nog eens gaan terugkomen. Het is namelijk een ideaal gebied voor macrofotografie. Klein maar fijn, en met een grote diversiteit aan onderwerpen!

Allemaal beestjes!

Maandagavond eindelijk kunnen doen wat ik zaterdagnamiddag al wou doen. Door het slechte weer toen, is het er niet van gekomen. Maar daarstraks is het redelijk droog gebleven, op een paar druppels in de Wijtschotbaan na. Het heeft nog wel behoorlijk gedonderd, maar er is geen druppel meer uitgevallen. De zon kwam er zelfs nog door.

Ik ging eigenlijk naar het Wijtschot om eens te zien of ik nog andere exemplaren van de gevlekte rietorchis kan vinden in de omgeving van dat ene exemplaar. De bloem die zo mooi stond te pronken, is nu uitgebloeid. Maar in de omgeving heb ik geen andere orchideeën gevonden, wel veel paarse bloempje van de wikke. En ook een golfbal...

Maar wat ik vooral veel gezien heb, zijn beestjes! Insecten! Veel verschillende soorten motjes die opvlogen als ik door het hoge gras struinde, hier en daar wat sprinkhaantjes, larven van lieveheersbeestjes, af en toe een rups, 2 soorten lieveheersbeestjes (zevenstip en "den Aziaat"), zebrarupsen op het jakobskruiskruid en zelfs een dikkopje op brandnetel dat niet wou gaan vliegen. In de put is de witte en de gele honingklaver fors gegroeid (het is een ondoordringbaar bosje geworden), ook de wilg en het riet schieten goed op. In het kanaaltje staat nog wat water, maar het noordelijke plasje is drooggevallen en in de grote plas staat nog een klein beetje water. Bootsmannetjes en libellen en waterjuffers heb ik op dit late uur niet meer gezien.

En natuurlijk heb ik van veel van die beestjes macrofoto's gemaakt met mijn Canon A80 (zonder omgekeerde 50mm - die had ik zelfs niet meegenomen omdat het daarvoor al te donker was).

Ik heb er meer dan anderhalf uur rondgelopen, en meteen wat verkenning gedaan voor zaterdag. Ik heb er zelfs nog een weggetje ontdekt waar ik nooit eerder was doorgelopen!

Thuisgekomen begon nog het moeilijkste werk: de inventarislijst van het Wijtschot aanvullen (dat viel nog mee) en ook de rupsen determineren...(fioeuw) Voor die twee rupsen heb ik 2 en 3 mogelijke namen overgehouden, maar ik kom er niet uit. Morgenavond eens wat foto's op het forum plaatsen en eens horen wat die zeggen...

Argus fotowedstrijd afgesloten

Vrijdag was de laatste dag om foto's binnen te sturen voor de Argus fotowedstrijd "Natuur en milieu in pixels". Er was op voorhand reeds gewaarschuwd niet tot het allerlaatste moment te wachten met uploaden.

Omdat ik donderdagavond geen tijd had, en omdat ik toch nog zeker twee foto's wou uploaden, heb ik vrijdag rond 19 uur mijn laatste twee foto's opgeladen. De laatste foto heb ik niet meer kunnen verifiëren of het uploaden gelukt was, maar we zullen we zien. Toen ik 's avonds rond half twaalf nog eens wou gaan kijken, lag het systeem plat. En sinds vandaag is mijn account gelocked.

Ik heb in totaal 14 foto's opgeladen in 5 verschillende categorieën. We zullen wel zien hoever de foto's geraken. Wordt zeker vervolgd... ergens in het najaar.

Cursus relatie planten-insecten

De werkgroep NME (Natuur- en Milieu-Educatie) van Natuurpunt Antwerpen Noord organiseerde een minicursus voor de eigen natuurgidsen over de relatie tussen planten en insecten. Best wel een interessante cursus. We leerden eerst welke voordelen insecten hebben van planten en nadien hoe bloemen kunnen profiteren van insecten voor de bestuiving en de verspreiding van zaad. Vrijdagavond was het theorieles en zaterdagvoormiddag praktijk in de natuur.tuin in Ekeren.

Die tuin staat vol met mooie bloemen, en als je goed kijkt, vind je heel veel insecten. We vonden een rups (waarschijnlijk van een bastaardsatijnvlinder), een graswants, een andere wants, een nimfe van een wants, een maskerbijtje, ... Op het blad van de Europese vogelkers vond ik nog een lege pop van een lieveheersbeestje. We bekeken voorts de nectarklieren op het blad van een Europese vogelkers door een veldbino en zagen toen ook enkele bladluizen rondkruipen. Op de grote teunisbloem zag ik ook nog een kameleonspin, maar het beestje had het niet voorzien op mijn 50mm lens en kroop altijd weg...

Kortom, een praktijkgerichte minicursus om planten en insecten in de toekomst met andere ogen te gaan bekijken.

In september komt er zo een minicursus over gallen. En Annie heeft mij gevraagd om voor beeldmateriaal te zorgen. Dus als iemand een plekje kent waar ik gallen kan gaan fotograferen, laat het me dan maar weten...

Zomerkamp in de Doode Bemde

Nu ik weet dat ik in juli gewoon kan blijven werken bij Siemens, kan ik eindelijk eens wat aan verlofplanning gaan doen. Ik had me om die reden ook nog niet ingeschreven voor een reis bij KrisKras, maar intussen zijn bijna alle reizen in juli en augustus volzet. Maar voor zulke gevallen heb ik wel een noodplan klaar.: het zomerkamp in de Doode Bemde.

Vier jaar geleden heb ik dat voor de eerste keer gedaan, en dat was echt wel leuk. Overdag gaan helpen op het veld, gaan hooien, en in de late namiddag eens gaan zwemmen (in een zwemvijver), een toerke met de fiets gaan doen, een ander natuurgebiedje bezoeken, ... Kortom, een mix van werken en ontspanning. De Vrienden van Heverleebos en Meerdaalwoud (kortweg: VHM) organiseren dat zomerkamp ieder jaar, maar de voorbije jaren ging ik dan met KrisKras op reis, of moest ik werken. Dus ga ik dit jaar nog eens mee op kamp.

Waarschijnlijk gaat er nog iemand mee die er vier jaar geleden ook bij was, dus dat is al tof. En voor de rest leren we op die manier weeral nieuwe mensen kennen. Ik ga straks het inschrijvingsformulier eens invullen en opsturen.

Ik ben alleen nog aan het twijfelen of ik mijn fotorugzak ga meesleuren of dat ik enkel mijn klein digitaaltje ga meenemen. Als we op het veld gaan werken, laat ik die rugzak liever niet zo onbeheerd achter (ook al komen er op die velden zelden vreemde mensen), maar aan de andere kant is de Doode Bemde wel een prachtig natuurgebied dat erom vraagt om met goed materiaal gefotografeerd te worden. Dus ik ben er nog niet uit, maar ik heb nog wel even de tijd voor ik de knoop moet doorhakken...

Rotbeesten!

Net toen ik een email aan het schrijven was over het Wijtschot, met daarin een waarschuwing voor teken in het natuurgebied, voelde ik iets jeuken onder mijn T-shirt. En inderdaad, weer een teek. *ZUCHT* Zo'n piepklein geval, maar 't kan behoorlijk jeuken. Ik heb het beestje er met een fijne pincet uitgetrokken, want een tekentang is in dit geval veel te "lomp" gereedschap.

Dat was dus nummer 7 die me gebeten heeft, en de zomer is nog niet eens begonnen...

Gevlekte rietorchis

Het vervolg is er sneller dan gedacht.

Stefan heeft de orchidee in het Wijtschot aan de hand van mijn foto's kunnen determineren als een Gevlekte rietorchis. Dus geen gevlekte orchis, noch bosorchis. Sommige botanici beschouwen de gevlekte rietorchis als een variëteit van de rietorchis (Dactylorhiza praetermissa var. junialis), anderen als een aparte soort (Dactylorhiza pardalina).

Alleszins een knappe vondst voor het Wijtschot, een klein natuurgebied in Schoten, amper 6,5 ha groot, dat ondanks zijn jonge leeftijd toch heel wat schatten herbergt.

Orchidee

De orchidee in het Wijtschot blijft voor beweging zorgen. Zelf kwam ik na een lastige determinatie (teveel verschillende kenmerken) tot de gevlekte orchis, maar was ook niet helemaal zeker van de zaak. Ik stuurde de melding van begin juni door naar de leden van de fotoclub. De Swa is gaan kijken en heeft er ook een paar foto's van gemaakt. Hij heeft de melding doorgegeven aan Herman Orlent, een orchideeënkenner. Die heeft het secretariaat van Natuurpunt in Ekeren op de hoogte gebracht, waarna Wouter de email naar mij en naar Hugo doorstuurde. Eigenlijk ben ik samen met Leo terreinbeheerder in het Wijtschot, maar Leo heeft geen emailadres, dus heb ik Leo per telefoon op de hoogte gebracht.

Herman schreef echter dat de bloem waarschijnlijk een hybride is, met kenmerken van zeker 2 en misschien wel 3 soorten Dactylorhiza's. Verder vroeg hij of er in het verleden al andere waarnemingen van Dactylorhiza's geweest waren. Daar heb ik geen weet van, en ook Leo kon daar niet positief op antwoorden.

Ondertussen heb ik Herman bedankt voor zijn melding en determinatie, en voor de opvolging Stefan en Hugo in CC gezet. Nu weet Stefan ook heel wat over orchideeën, en hij kwam met het vermoeden van een Bosorchis omwille van het substraat in het Wijtschot: kalkrijk, opgespoten zand. Voor meer zekerheid heb ik hem nog wat foto's bezorgd.

Ook van Herman kreeg ik een reactie dat ik eens in de nabije omgeving van de bloem (100 à 200 meter) moet gaan kijken of er geen andere exemplaren staan. Dus ga ik vanavond nog eens terug naar het Wijtschot voor een uitgebreidere zoektocht.

Wordt vervolgd...

Een zwam in de tuin

Op een van de eiken in onze tuin komt een zwam tevoorschijn uit de schors. De zwam zit blijkbaar alleen maar onderaan de boom, maar is wel op twee plaatsen zichtbaar.



Ik heb het dikke boek van Hans Vermeulen van de zwammen in Vlaanderen er eens bijgenomen, en na een eerste determinatie kom ik uit bij de houtknotszwam, maar daar ben ik niet echt tevreden mee. Ik zal er volgende week eens wat foto's van nemen en op het forum natuurfotografie posten. Misschien is er daar iemand die mij verder kan helpen...

Edit (27 juni): het is inderdaad de houtknotszwam. De zwam is intussen nog goed gegroeid.

"Moord in het Wijtschot"

Dit klinkt luguber, maar het was nodig...

Met het mooie weer ben ik gisteren nog eens naar het Wijtschot getrokken. Ik had zaterdag een melding gekregen van een gevlekte orchis, dus wou ik toch eens gaan kijken. Met momenten was het plakken en puffen in de drukkende hitte.

De gevlekte orchis stond mooi te pronken naast het pad. Door het gras wat opzij te duwen, kon ik er een paar mooie foto's van maken. Maar toen ik rechtstond, gebeurde de eerste moord... In de put heb ik me een tijdje kunnen bezighouden met gewone bootsmannetjes. Leuk zoals die daar op hun rug drijven. Maar wel nogal klein in beeld, en als ik ze wat groter dacht te hebben, kon ik niet meer scherpstellen. Dit doet me toch weer verlangen naar een echte macrolens. Het mannetje platbuik dat er rondvloog, ging af en toe zitten, en die heb ik nu ook digitaal op foto. Analoog had ik die 2 jaar geleden al in de Bospolder gefotografeerd.

In het wilgenbos in de put heb ik nog heel wat exemplaren breedbladige wespenorchis gevonden, maar natuurlijk nog niet in bloei... Toen ik terug op het pad op de westelijke putrand stond, gebeurden nog 2 moorden. En toen ik terug bij mijn fiets was, gebeurde de laatste moord.

Nee, het waren geen muggen. Maar wel teken! Rotbeesten! Piepklein, je zou bijna denken dat het stofjes zijn... En het straffe van al: 's avonds na het douchen, heb ik zowel op mijn linker- als op mijn rechtervoet nog een teek uitgetrokken. Weeral van die piepkleine opdondertjes! Je zou er de "weubbes" van krijgen... (en daarmee staat de tekenteller intussen op zes!)

Eek, een teek!

Het is weer zover. Mijn eerste teek van het jaar 2007. Of beter gezegd: de eerste en de tweede teek. Beide in mijn linkerbovenarm op amper zichtbare plaatsen en al helemaal niet bereikbare plaatsen. Het was maar omdat het begon te jeuken op mijn arm dat ik eens ging kijken.

Mijn moeder heeft ze verwijderd, maar niet met de tekentang, want daarvoor zijn de ettertjes te klein (hoewel de tweede al een beetje dikker was dan de platte teekjes die ik normaal heb). Maar ze kwamen niet helemaal mee, er bleven nog wat stukjes inzitten, en met veel gepruts en geprik met een naald hebben we toch alles kunnen verwijderen.

Hopelijk hebben we ze er op tijd uitgehaald, waarschijnlijk heb ik ze meegebracht uit 't Asbroek, waar ik zondagnamiddag in korte broek en t-shirt foto's ben gaan maken. Om het niet te vergeten, heb ik in mijn agenda genoteerd dat ik 2 teken heb weggehaald. Ik heb er nog nooit last van gehad, en ieder jaar heb ik toch altijd tussen 5 en 10 teken in mijn vel, maar zeg nooit nooit...

't Asbroek (2)

Daarnet nog eens terug naar 't Asbroek geweest, met het macro-fotogerief en op mijn eentje. Direct doorgestapt naar de strook van de propyleen-leiding. Daar staan veel pinksterbloemen. Bij de tweede pinksterbloem die ik aan een grondig onderzoek onderwierp, vond ik al meteen een oranje-eitje. Spijtig genoeg zat de zon nogal slecht op het eitje, en stonden er nog wat brandnetels.

Ik heb nog vele andere planten gecontroleerd, maar het tweede eitje dat ik vond, was het eerste eitje van deze voormiddag. Dat zat wel mooi in het zonlicht. Hier heb ik veel foto's van gemaakt, in combinatie met een onscherpe bloem in de achtergrond. Het was wel spijtig dat er een of ander zwart kevertje telkens door het beeld liep. Het eitje zelf is oranje en geribbeld en zit op de groene stengel onder de bloem. Een oranjetipje legt telkens maar één eitje per plant (omdat de rupsen mekaar opeten), dus je moet al geluk hebben dat je een eitje vindt.

Ik heb ook nog pogingen gedaan om een blad van brandnetel te fotograferen om de brandhaartjes eens op foto te hebben. Achteraan in de beek stond nog dotterbloem, ook een mooie voor de collectie "Stampers en meeldraden", daarna nog kruipend zenegroen gefotografeerd, wat alweer prachtige resultaten opleverde. En een beetje verder nog een derde vlindereitje gevonden. Dit was niet oranje maar wit, wat wil zeggen dat het "verser" is dan de twee andere eitjes.

Onderweg nog een onzachte ontmoeting gehad met een braamtak, maar gezien de resultaten van de foto's (en het vinden van 3 vlindereitjes) nemen we dat er maar bij...

't Asbroek (1)

Deze voormiddag was er een voorjaarswandeling van Natuurpunt in 't Asbroek. Dominique was de gids, maar ik had me dinsdag op de vergadering opgegeven als backup. Sommige jaren is de groep zo groot dat het niet meer werkbaar is met 1 gids.

Vandaag was het "toeristische" aanbod enorm groot: natuurwandeling in de Kuifeend, Folk in 't Gruun, Erfgoeddag, Vlaanderendag, Antwerp 10 miles, ... dus de opkomst was eerder mager: 10 deelnemers. Dus Dominique heeft heel de wandeling gegidst, en ik heb weer heel wat bijgeleerd. Over het dalkruid (een eenzaadlobbige met twee bladeren), over es en els (de eerste heeft stromend water nodig, de tweede stilstaand water), over bosbies (een indicatorsoort voor zuiver water in de bodem) en nog heel wat meer.

Voor de voorjaarsbloeiers was het al ietsje te laat (omwille van de vroege lente dit jaar), maar de pinksterbloemen kwamen al mooi in bloei. Oranjetipjes hebben we niet zien vliegen, maar ik heb wel een oranje vlindereitje op een pinksterbloem gevonden. Het zat er ook vol kleine bruine kikkers. Dat vonden de kinderen wel plezant.

Kortom, een interessante wandeling, waarop ik weeral heel wat bijgeleerd heb over de natuur. Dat kan ik een volgende keer wel gebruiken als ik echt eens moet gidsen in 't Asbroek. Maar straks ga ik nog eens terug om de vlindereitjes van het oranjetipje te fotograferen met de omgekeerde lens...

Potpolder in Lillo

Deze voormiddag zijn we met de fotoclub naar de Potpolder in Lillo geweest. Omdat ik 's namiddags nog weg moest, ben ik van thuis rechtstreeks naar Lillo gereden. Ik was er veel te vroeg, maar ik was niet de eerste. Er was al iemand van de Schorrenwerkgroep die mee kwam wandelen. Uiteindelijk waren we met 15 mensen, een grote opkomst. Walter leidde ons rond in het gebied, een polder ten zuiden van Lillo die ze indertijd hebben volgespoten met zand uit de dokken en sluizen. Omdat dit illegaal gebeurd is, moeten ze de plaats in de oorspronkelijke toestand herstellen, dus over ten laatste 2 jaar is er van dit gebied niets meer te herkennen...

De Potpolder bestaat uit 2 plassen, waarop heel wat watervogels te zien zijn. Walter heeft bij de ene plas een schuilhut gemaakt van gevlochten takken en riet. Daardoor zit je vlak boven het water, met voor de hut een tak in het water waarop het ijsvogeltje al eens komt zitten om te vissen. We zijn langs de Schelde-oever teruggekeerd, enkelen zijn zelfs tot aan de Schelde zelf geweest. Daar waren nog mooie uitstroompatronen in het slijk.

's Middags ging ongeveer de helft zijn boterhammen opeten in Fort Lillo, de andere helft had genoeg gezien, en trok terug huiswaarts. Het was een aangename en interessante kennismaking met het gebied. En we komen zeker nog eens terug...

Macrolens

De vorige grote aankoop is nog geen 5 maanden geleden, of de gedachten dwalen alweer af naar de volgende aankoop. Hoewel het voorlopig nog bij rondkijken en lezen blijft.

Ik ben dus aan 't rondkijken voor een échte macrolens, dus 1:1. Verschillende merken (Nikon, Sigma, Tamron) passeren de revue, evenals verschillende brandpuntsafstanden (rond de 100mm, 150mm en 180/200mm). Enkele mensen in de fotoclub werken met de 180mm van Sigma, een heel mooie lens, maar op digitaal wordt dat een 270mm. Het is ook een lens die bedoeld is om vanop statief te werken. Niet dat ik dat een probleem vind, maar ik wil soms ook nog wel eens uit de hand werken. De 180mm van Tamron is mij onbekend en wordt niet veel gebruikt en de 200mm van Nikon vind ik veel te duur.

Aan de andere kant heb je de 90mm van Tamron en de 105mm van Nikon (zonder en met VR) en de 105mm van Sigma. Op digitaal worden dat 135mm en 152mm. Dat zijn al interessante brandpuntsafstanden. Er zijn echter twee nadelen aan dit soort lenzen. Ze worden langer als je dichterbij scherpstelt en ze hebben geen statiefvoet. Door hun kortere brandpunt zijn ze wel beter om vanuit de hand te werken.

Dat vanuit de hand werken is niet zozeer bedoeld om te doen bij macrofotografie, maar deze lenzen kunnen ook nog voor ander soort fotografie gebruikt worden, bv. portretfotografie en dan is het handig om vanuit de hand te werken en beweeglijker te zijn.

De 90mm/105mm macrolens kan gebruikt worden met een 2x TC om op die manier 2:1 te halen. Of, om dezelfde afbeeldingsgrootte te bekomen, kun je verder van je onderwerp blijven. Maar met een TC eraan, en op statief en op de minimum focusafstand hangt er natuurlijk wel een lange buis aan je camera, en je camera staat op het statief, want de lens zelf heeft geen statiefaansluiting.

Nu heeft Sigma een tussenoplossing op de markt gebracht: 150mm/2.8 macro (1:1). Volgens de reviews een nog betere lens dan de 180mm (die al heel goed was). Statiefvoet. Interne focus. HSM. Lichtsterk (f/2.8). En op digitaal heb je dan een 225mm. Beetje korter en wat lichter dan de 180mm.

Nikon heeft laatst samen met de D200 een nieuwe 105mm macro uitgebracht, met VR, maar die is mij wat te prijzig (850 euro). Een Tamron 90mm/Sigma 105mm kost ongeveer 400 euro, de Sigma 150mm kost rond de 600 en de Tamron/Sigma 180mm kost 850 euro. De Nikon 200mm valt helemaal buiten categorie met 1500 à 1600 euro.

Voorlopig gaan we nog even rondkijken en rondvragen. Én nog wat sparen en dan zal de aankoop voor binnen enkele maanden zijn...

Materiaal voor natuurbeheer

Gisterenavond was er in de loods van Natuurpunt in Ekeren een vormingsavond over het materiaal dat gebruikt wordt voor natuurbeheer. De avond is er gekomen op vraag van de natuurgidsen van Natuurpunt Antwerpen Noord. Als de gidsen vragen krijgen van het publiek, zullen ze er -na de cursus- beter op kunnen antwoorden.

Er was echter maar weinig volk van de natuurgidsen. Guy heeft een kleine rondleiding gegeven in de loods, waarbij hij eerst de handwerktuigen voorstelde, en bij ieder tuig ook meteen een aangaf wat de veiligheidsrisico's waren, zowel voor de gebruiker als voor de omstaanders. Daarna ging het naar de motorzagen en motorzeisen (ook wel bosmaaiers genoemd) en ook de maaibalken. En tenslotte kwamen we bij het echt grote materiaal: de tractoren en wat je daar allemaal achter kan hangen: maaibalken, keerders/ruggers, balenpersen (zowel voor vierkante als voor ronde hooibalen), een opraapkar en een verhakselaar.

Best wel een interessante avond. Veel dingen kende ik al, maar met wat technische uitleg erbij was het wel interessanter.

Zilveren boomkussen (Reticularia lycoperdon)

Gisterenavond nog eens naar 't Asbroek in Schoten geweest. Het was weer even geleden dat ik er geweest was, en ik ben backup als natuurgids voor de voorjaarswandeling van Natuurpunt komende zondag.

De slanke sleutelbloem stond hier en daar nog in bloei, maar is al lang over zijn hoogtepunt heen. De pinksterbloem komt wel mooi op, maar ik heb er nog geen oranjetipjes zien rondvliegen. Wél muggen :-(

Het meest opmerkelijke was een witte gelei-achtige substantie op een stuk dood hout. Volgens mij een slijmzwam. Het "ding" is zo'n 8 cm lang, 3 cm breed en 1,5 à 2 cm hoog. Thuis gekomen heb ik het dikke boek van Hans Vermeulen ("Paddestoelen, schimmels en slijmzwammen van Vlaanderen") nog eens ter hand genomen en bij de slijmzwammen gaan zoeken. En ik kom uit bij het Zilveren boomkussen, een algemene soort in Vlaanderen.

Deze morgen ben ik nog even teruggegaan om er wat foto's van te maken. Het hout ligt nl. midden op het pad en dan zou het wel eens kunnen verdwijnen of vernield worden. Gelukkig lag het er nog. Er hingen aan de onderzijde een paar witgele druppels slijm aan. Ik heb vanuit verschillende hoeken een foto gemaakt, en ook wat gelet op de achtergrond en de compositie. Als laatste heb ik nog een foto gemaakt met een CF-kaartje ernaast om de grootte te kunnen schatten.

Psyche casta

In onze tuin staat een jonge paardenkastanje, die vorig jaar last had van de paardenkastanjemineermot. Dit jaar hou ik die boom wat meer in de gaten om te zien wanneer de mineermot zich laat zien, en hoe de boom daarop reageert. De vrouwtjes zijn vleugelloos en kruipen langs de stam omhoog om met hun feromonen mannetjes te lokken, te paren en daarna in de bladeren hun eitjes te leggen.

Daarnet keek ik nog eens langs de stam, maar er zaten nog geen mineermotten op. Ik zag wel iets anders, dat ik direct herkende: een rups van Psyche casta. Dat is een vlinder uit de familie van de zakdragers, maar die heeft geen Nederlandse naam. De rups bouwt een schuilplaats voor zichzelf met spinsel en dorre grasjes. Zo ontstaat een kokertje waarin het beestje zijn hele leven verblijft. De rups verpopt in het kokertje, en de vrouwtje komen slechts half uit het kokertje om hun feromonen te verspreiden. Evenals bij de mineermot zijn ook deze vrouwtjes vleugelloos. Na de paring worden ongeveer 400 eitjes in het kokertje afgezet. Als de rupsjes uitkomen, bouwen ze een nieuw kokertje met materiaal van de oude koker.

Door de loep kon je mooi de zwarte bandering op de kop zien. Daarna heb ik er ook nog een paar foto's van gemaakt met de omgekeerde 50mm.

2000

Vandaag de kaap van de 2000 overschreden. Meer dan 2000 foto's reeds gemaakt met de Nikon D200, die ik op dit moment net 4 maanden heb. De 2000ste foto was er een van de Lillobrug in de Haven van Antwerpen. Nog steeds de mooiste brug in de haven.

Argus fotowedstrijd

Zopas kreeg ik de nieuwsbrief van Cera, en daarin stond het bericht dat Argus opnieuw een fotowedstrijd over natuur en milieu organiseert in 2007.

Het is intussen al de zoveelste editie van de fotowedstrijd en de opzet is hetzelfde als vorig jaar. Er zijn verschillende categorieën, waarin je per categorie 5 beelden mag opsturen. Er zijn ook categorieën voor kinderen en jongeren (maar daar ben ik dus te oud voor). Tegenwoordig in het digitale tijdperk moet je geen dia's of foto's meer opsturen per post, maar kan je je beelden uploaden via internet. En, sinds dit jaar ook via FTP. Dit leek me wel interessant, maar Walter van de fotoclub heeft het geprobeerd en het lijkt niet te werken. De HTML-upload via de website werkt ook, dus blijven we die gebruiken.

Je kan beelden insturen tot 15 juni, maar er staat uitdrukkelijk bij van niet te wachten tot die datum omdat de server anders weer eens zouden overbelast kunnen geraken (zoals vorig jaar). Dus heb ik al enkele beelden opgeladen, 2 in de categorie "Dieren en planten in hun natuurlijke omgeving" en 2 in de categorie "(G)een vuiltje aan de lucht". Ik heb nog wel een paar beelden in mijn hoofd, dus ga ik dit weekend nog eens wat dia's inscannen en die beelden ook al uploaden. Maar ik ga nog niet alle categorieën volzetten, want opgeladen beelden kunnen niet meer verwijderd worden, en stel dat ik daarna nog mooiere foto's maak...

Er zijn ieder jaar duizenden inzendingen, dus de kans is klein om in de halve finale te geraken, maar... de kans is er wel. Dus wil ik nog wel eens meedoen.

Meer info: http://fotowedstrijd.argusmilieu.be

Extreme macrofotografie

In augustus 2005 schreef ik reeds een berichtje over Extreme macrofotografie met de A80, toen ik begon te experimenteren met de manuele focus en de macrofunctie van mijn digitale camera (de Canon A80) en daarbij insecten had gefotografeerd.

In vergelijking met wat ik nu doe met diezelfde camera, was dat helemaal niet zo extreem. In juni 2006 zag ik op internet foto's die gemaakt waren met een digitale compactcamera en een omgekeerde 50 mm lens. Nu wil het toeval dat ik op mijn bureau ook nog zo'n lens had liggen: een lens van de Praktica-camera, die ik als dialoep op de lichtbak gebruikte. Sindsdien heb ik daar al heel wat experimentjes mee gedaan en geleerd dat het niet zo makkelijk is om daarmee mooie foto's te maken.

Er moet heel veel licht zijn (de zon moet schijnen), je moet je onderwerp zeer dicht kunnen naderen (makkelijker bij bloemen dan bij insecten), je hebt weinig scherptediepte dus je moet proberen creatief te zijn met scherpte/onscherpte, ik kan niet scherpstellen op het display van mijn camera, dus kies ik een scherpstelpunt en maak ik veel opnamen achter mekaar, in de hoop dat er dan wel een geslaagde opname bij zit.

Daarstraks kwam mijn moeder zeggen dat er buiten een hele hoop spinnetjes bij mekaar zaten. Vermits de zon scheen, ben ik met mijn combinatie naar buiten gegaan. En ja hoor, de foto's van de spinnetjes vielen wel mee. Het is niet makkelijk om in een kluwen spinnetjes een mooie compositie te maken. En dan ben ik nog eens verder gaan kijken in de tuin, wat er nog te fotograferen viel met de macro-combinatie. Een madeliefje, een of ander grasje in de gazon (= gewone veldbies), bosanemoon, speenkruid, scheuten van het meiklokje, en nog een of ander wit bloempje in de rotstuin.

Al deze onderwerpen zijn natuurlijk vlot te benaderen, maar beestjes zijn moeilijker. Die gaan nl. lopen of vliegen. Maar soms heb ik al eens geluk en dat levert dan prachtfoto's op. Zo heb ik al foto's van een zweefvlieg op wilde peen, een distelboktor, een icarusblauwtje en een koolwitje. En daarstraks in de rotstuin ook nog een zevenstippelig lieveheersbeestje kunnen fotograferen...

Vorig jaar heb ik mijn werkwijze al eens toegelicht in de fotoclub en iedereen is wel enthousiast over de foto's. Dus worden er aantal voorbehouden voor de fototentoonstelling volgend jaar.

Het Rood

Ik had in januari al eens wat voorstellen voorgelegd aan mijn vriendengroepje of ze het zagen zitten om een dagje in de natuur te komen werken. En er waren toch wat enthousiaste reacties. Door omstandigheden was het er nog niet van gekomen, tot gisteren dus.

Afspraak aan de centrale ingang van het Rood in de Streepstraat in Kapellen. We hebben de hele dag boompjes uitgetrokken, uitgestoken, uitgegraven, ... Dat klinkt misschien raar voor een natuurvereniging, twee weken geleden zijn er -in het kader van Kom Op Tegen Kanker- boompjes aangeplant in het Elsenbos, en nu trekken we ze uit. Echter, we hebben niet zomaar wat boompjes uitgetrokken. Het gaat hier om de Amerikaanse vogelkers, een exoot (ingevoerd door de mens) die woekert in het Rood. Op plaatsen waar de Amerikaanse vogelkers al werd verwijderd, schieten nu eiken, berken, hulst en lijsterbes op. En een gemengd inheems bos is veel interessanter dan een bos met 1 soort exoot.

Het was mooi weer, we hebben tijdens het werk nog wat kunnen bijpraten, en ik heb nog twee nieuwe leden kunnen aanbrengen voor Natuurpunt. Actie geslaagd. En de vrienden vonden het plezant...

Saeftinghe

Vorig jaar zijn we met Natuurpunt kern Schoten gestart met het organiseren van een jaarlijkse kernuitstap. Om zo de mensen dichter bij mekaar te brengen en van een ontspannen dag te laten genieten, en om eens een ander natuurgebied te leren kennen. Vorig jaar zijn we naar de Blankaart in Diksmuide geweest en in de namiddag naar de IJzermonding in Nieuwpoort.

Omdat Diksmuide en Nieuwpoort toch wel ver weg liggen, zochten we het dit jaar wat dichter bij huis. En de keuze was gevallen op het Verdronken Land van Saeftinghe. Bij de meesten wel gekend, hoewel sommigen er nog nooit geweest waren. Dus heb ik een gids aangevraagd voor 25 maart en we konden in de namiddag in het gebied gaan. Dat kwam goed uit voor een paar mensen die in de voormiddag nog een activiteit hadden. Familie en vrienden mochten ook mee.

En dus vertrokken deze middag om kwart na een 24 mensen met een gids vanop de parking van het bezoekerscentrum in Emmadorp. We gingen eerst naar de Schaapskooi (die er sinds vorig jaar niet meer staat, enkel de boom staat er nog), dan langs de Rotte Geul tot het verste punt, de IJskelder. Die vind ik altijd nogal eentonig, ik doe liever wat geulen en geultjes, maar op het einde werd het weer leuker.

Er zaten flink wat geulen in de tocht, de ene al wat zwaarder dan de andere. Er is niemand echt vast komen te zitten, maar we waren allemaal wel redelijk smerig.

's Avonds zijn we met een kleiner groepje (10 personen) nog goed gaan eten in het Vijverhof in Schoten. Als afsluiting van een volle, maar zeker geslaagde dag.

Oude Landen in de vroegte

Erik organiseerde voor de vroege vogels een wandeling in de Oude Landen. Ze vertrokken aan de ingang Rozemaai langs de Ekersesteenweg. Het was vroeg opstaan, en ik was vijf minuten te laat, maar kon de grote groep fotografen toch nog inhalen voor de bunker. Vanop de centrale weg hadden we een mooi zicht op de opkomende zon.

Bij een sleedoorn-struik werden nog mooie witte bloempjes gefotografeerd en intussen kwamen ook de mensen van de late shift eraan (dit waren slechts 3 of 4 mensen, om de groep van 12 vroege vogels aan te vullen).

Rond 9 uur verdween de zon voor een tijdje achter de wolken, net toen we de knoppen van de paardenkastanje probeerden te fotograferen (door een macrolens zie je die nogal heen en weer zwiepen). Toen we bij het orchideeënveldje kwamen, kwam de zon er terug door. En konden we nog het groot hoefblad gaan fotograferen. Doordat hier nu Galloways grazen, staan er geen grote exemplaren meer in het raster, enkel nog jonge plantjes. Dit levert nog mooie plaatjes op, zowel van het groot hoefblad als van fotografen.

Rond tien uur werd het tijd om op te ruimen en huiswaarts te keren...

Natuur- en milieuquiz

Al weer voor de 7de keer organiseerde de milieuraad van Kapellen, in samenwerking met Natuurpunt kern Kapellen, een natuur- en milieuquiz.

Door verkeerde informatie in de natuur.ruimte dachten we dat een groepje uit maximum 5 personen mocht bestaan, hoewel dat eigenlijk 6 mensen mochten zijn. Maar het was al moeilijk om 5 mensen bij mekaar te krijgen. Het zijn allemaal natuurgidsen geworden, collega's van de cursus van vorig jaar (en ook allemaal geslaagd). We hadden ons groepje "De natuurgidsen" kunnen noemen, maar dat vonden we nogal cliché. Hilde had een betere naam "Snor, de bosmuis" om dan meteen nog wat reclame te maken voor de Snorrendag op 21 april in de Oude Landen. Gie en Peter zitten nl. ook mee in de organisatie ervan, en ik heb de foto's gemaakt voor de fotozoektocht. Vreemde eend in de bijt is Walter, maar hij kwam, volgens eigen zeggen, alleen maar voor de sfeer en om de groep compleet te maken.

De vragen gingen bijna altijd over natuur of milieu, soms moesten we logo's van producten gebruiken, er waren muziekfragmenten die niet altijd even goed liepen, maar we hebben ons wel geamuseerd. En met de olympische gedachte in het achterhoofd hebben we vooral meegedaan voor de fun.

Er waren 9 ploegen, we zagen vele bekende gezichten, in de jury en onder de deelnemers. Mijn streefdoel was om niet als laatste te eindigen. We begonnen sterk, vielen dan wat terug en naar het einde toe hebben we een mooie inhaalrace gedaan, waardoor we uiteindelijk op de tweede plaats eindigden. Met slechts 1 puntje verschil met de winnaar. Alle ploegen eindigden dicht bij elkaar. De winnaar met 73 punten, wij dus met 72 punten en er was niemand die minder dan 60 punten haalde. De prijzen lagen uitgestald bij het podium en mochten we in volgorde van winnen gaan uitkiezen. Ik heb gekozen voor het fotoboek van 30 jaar Oude Landen.

Volgend jaar doen we terug mee!

Snorrendag II

Vorige week was het vergadering van de Werkgroep Ekerse Natuur, en ze hebben 9 foto's uitgekozen voor de fotozoektocht tijdens de Snorrendag op 21 april. De tiende foto is van Hug Van Beek en is de foto van het etiket van het Polderke. Zelf ben ik niet 100% tevreden met de kwaliteit van de foto's (vooral die kale, dode boom in tegenlicht zou ik zelf nooit gekozen hebben voor de fotozoektocht), maar de leden van de Werkgroep waren allemaal heel positief over het geleverde werk.

De 10 foto's heb ik op CD gezet en gisteren op de redactievergadering (voor het volgende nummer van natuur.ruimte) aan Mart gegeven, die ervoor zorgt dat de CD bij Natuurpunt in Mechelen geraakt.

Gisteren in het postbakje in het natuur.huis ook nog een affiche gevonden voor de plantenbeurs in Wuustwezel. Met daarop een foto van salomonszegel van mij.

Toch wel leuk dat de mensen mijn foto's appreciëren en gebruiken...

Art in Nature

Gedurende 4 weekenden in maart was er een tentoonstelling in het Kasteel van Schoten van 3 kunstenaars. Mark Dedrie exposeerde beeldhouwwerken, Dos Winkel exposeerde onderwaterfoto's en Claire Moens exposeerde juwelen.

Mijn ouders waren vorig weekend al gaan kijken en vonden het zeker de moeite. Dus ben ik daarnet eens gaan kijken. 't Is toch geen weer om andere dingen te doen...

Toen ik binnenkwam, werd ik direct aangesproken door een Nederlander, die me een kaftje gaf met de uitleg bij de foto's en de namen van de beeldhouwwerken. Het waren prachtige foto's, mooi gepresenteerd en in een mooi kader (het Kasteel van Schoten wordt ook door de FFFS gebruikt voor haar jaarlijkse tentoonstelling). Ik ben niet erg bekend met onderwaterfotografie, en Dos Winkel werkt zeer veel in macro. Met andere woorden, een nieuwe wereld ging voor mij open. Prachtig allemaal. Ook de beelden van Mark Dedrie mochten er zijn. Niet allemaal mijn smaak, maar vooral de pinguins en ook de ijsbeer mochten er wel zijn. De juwelen van Claire Moens heb ik zelfs niet eens bekeken.

Toch wel de moeite om even binnen te springen.

Vlaamse gaaien

Vanmorgen vroeg toen ik aan de ontbijttafel zat, kwam er een groepje van 4 vlaamse gaaien in de eik zitten. In normale omstandigheden zie je die vogels alleen, of hoogstens met 2, maar 4 vogels in een groep dicht bij mekaar, vond ik toch wel uitzonderlijk. Ik had nog tijd om de camera te halen en er een paar foto's van te maken. Toen ik naar buiten ging om wat dichterbij te geraken, vlogen ze een voor een weg.

Waarom ze in groep naar hier kwamen, heb ik later gehoord. 's Morgens vroeg, voor de andere vogels actief zijn, komen vlaamse gaaien en eksters naar de voerderplank om te zien of er nog iets te vinden is, zonder dat ze veel van de mensen hoeven te vrezen (omdat die nog in hun bed liggen). Dat kan kloppen, want gisteren kwam er ook al een ekster op de rozenboog zitten.

Spoorwegfotografie

Een ander tak van de fotografie waarvoor ik me wel interesseer, is de spoorwegfotografie. Omdat het vandaag zulk mooi weer was, ben ik in de namiddag met de fiets naar het station Antwerpen-Noorderdokken gereden. Zowel spoorlijn 12 (Antwerpen-Essen) als spoorlijn 27A (de goederenlijn naar de Haven van Antwerpen) komen door het station. Er is dus veel kans op een grote verscheidenheid aan locomotieven.

De zon stond niet meer ideaal, maar ik heb toch heel wat mooie foto's kunnen maken. Locomotieven van de reeksen 11, 20, 23, 25 en 77 heb ik kunnen fotograferen.

Daarna ben ik door de Oude Landen en langs Ekeren-Donk naar de Salaadweg gereden. Daar kun je ook dicht bij spoorlijn 27A komen en daar heb ik ook nog wat moois kunnen fotograferen. Voordeel t.o.v. het station is de openheid van het landschap. Het station zit ingekneld tussen de bruggen van de A12 en de Havanastraat.

De foto's van de locomotieven heb ik op Wikimedia Commons geplaatst, om later te kunnen gebruiken in Wikipedia-artikels over spoorlijnen en locomotieven.

Link: http://commons.wikimedia.org/wiki/User:Arafi/Treinen

Snorrendag

Op 21 april organiseert Natuurpunt Antwerpen Noord in de Oude Landen in Ekeren een familiedag, de Snorrendag. De Werkgroep Ekerse Natuur doet de voorbereiding van deze dag en een van de onderdelen van die dag is een fotozoektocht. Natuurlijk dachten ze daarbij direct aan mij om de foto's te maken.

Maar de tijdsdruk begon toe te nemen. Woensdag 14 maart hebben ze opnieuw vergadering en moeten er 20 foto's op tafel liggen, waarvan ze er 10 gaan uitkiezen voor de fotozoektocht. Omdat ik in het weekend waarschijnlijk geen tijd ga hebben, en ook geen zekerheid heb ivm het weer, heb ik maandag op het weerbericht gekeken welke dag de beste dag van de week ging zijn, en dat was donderdag. En dan heb ik donderdag, vandaag dus, een dag verlof genomen.

En ik had geen ongelijk. Het was prachtig weer. Ik heb 2,5 uur in de Oude Landen rondgelopen en -gekropen. Ik heb 19 van de 20 gevraagde foto's kunnen maken, maar heb me ook nog even beziggehouden met wilgenkatjes (maar toen begon het net wat te waaien) en met groot hoefblad. Die laatste zijn wel mooi gelukt.

Wat de fotozoektocht betreft, ben ik wel eens benieuwd welke foto's ze op 14 maart gaan uitkiezen. Meer nieuws volgt...

Maansverduistering

Afgelopen weekend zat ik in het verre Limburg, op weekend met KrisKras. Zaterdagavond gingen we naar Bokrijk voor een nachtelijke rondrit met een verhaal rond alvermannen en dwaallichtjes. Het was half open bewolking, dus de volle maan heeft goed geschenen. Toen we daar uit het café kwamen, was de verduistering al begonnen en was er al een stuk van de maan in de schaduw van de aarde.

Net toen we terug aan ons huisje in Zutendaal kwamen, was de totaliteit net begonnen. En het was een mooi, oranjerood schouwspel. Ik heb nog een half uur buiten gestaan, om samen met Mieke naar de maan en de sterren te kijken. Ook Saturnus was mooi zichtbaar rechtsboven de maan. Doordat de maan verduisterd was, waren ook de sterren rondom mooi zichtbaar. Bij een gewone volle maan, straalt de maan zo fel, dat een aantal sterren niet meer zichtbaar zijn. De grote en de kleine beer waren mooi, ook de poten en de kop van de grote beer hebben we gezien. Net boven de maan stond de leeuw mooi te pronken.

Rond kwart na middernacht kwam er bewolking opzetten en werd de maan helemaal onzichtbaar. Foto's van de maansverduistering heb ik niet. Met de compactcamera en de verrekijker had ik van in Bokrijk al wat foto's gemaakt van de volle maan, maar bij het huisje waren geen geschikte plaatsen om de verrekijker te stabiliseren en vanuit de hand was het al helemaal niet te doen...