Japanse duizendknoop

Vorig jaar in september had ik reeds de oorlog verklaard aan de Japanse duizendknoop. Toen heb ik een paar dagen na mekaar alle rechtopstaande stengels gekortwiekt en op een hoop gegooid.

In de winter zijn de nog rechtopstaande takken allemaal verdord en ontstond er een kaal bos. Twee weken geleden begon de Japanse duizendknoop terug te schieten, maar de scheuten waren nog wat te klein om al te gaan uittrekken. Toen ik deze voormiddag langs het grote duizendknoopbos (op de grens van Reebos en zandwinningsput) wandelde, zag ik dat de jonge scheutjes toch al behoorlijke scheuten geworden waren. En dus ben ik deze namiddag terug naar Het Wijtschot gegaan om wat Japanse duizendknoop te gaan wieden. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk uit te trekken. Sommige scheuten braken een paar centimeter boven de grond af, andere scheuten kon ik met wortel en al uittrekken. Niet dat de hele wortel meekwam, maar soms toch wel dikke stukken.

Ook het plekje op de binnenhelling van de zandwinningsput, een beetje voorbij het uitkijkpunt op de put, heb ik grondig "schoongemaakt". Dit was niet makkelijk want ik moest daarvoor op een steile helling staan, met hier en daar een brandnetel. Maar ik heb er daar toch veel kunnen uittrekken.

Niet dat ik nu gewoon op mijn laueren mag gaan rusten, maar iedere scheut die uitgetrokken is, kan al niet meer zorgen dat de wortel uitbreidt. En iedere scheut minder, zorgt voor meer licht voor de andere planten (als die er nog zouden staan). Ik weet dat het een werkje van lange adem is, maar ik wil wel iets doen aan de Japanse duizendknoop, want anders staat heel het gebied er vol mee...

Natuur in Zicht: Landschappen

Het is niet de eerste keer dat ik iets schrijf over de cursus Natuur-in-Zicht. In 2005 volgde ik zelf de cursus en toen zijn we voor de les "Alles hangt samen" naar Het Wijtschot geweest.

Vandaag was het opnieuw een excursie in Het Wijtschot, met het thema "Landschappen". Nu is Het Wijtschot niet zo groot om veel over landschappen te vertellen, maar we zijn begonnen in de Ecotuin, langs de zomereikendreef terug naar de Wijtschotbaan en vandaar Het Wijtschot in.

Ik had er weinig aan voorbereid (veel te druk de laatste dagen) en had in de cursus Natuurgids het hoofdstuk Landschappen al eens doorgelezen, en daarna ook hetzelfde hoofdstuk in de cursusboek van Natuur-in-Zicht. Ik had me ook verwacht aan ongeveer 20 mensen, maar blijkbaar waren er maar 15 ingeschreven, waarvan er tot hier toe maar 12 naar de les zijn geweest en dan waren er nog vier verontschuldigd... Dus we waren maar met een klein groepje, wat voor mij als gids wel leuker is dan voor 20 mensen te moeten spreken.

De wandeling moest ook drie uur duren en ze heeft ook drie uur geduurd. Ik heb het natuurlijk niet alleen over landschappen gehad, we hebben ook gesproken over dingen die we onderweg tegenkwamen, bijvoorbeeld de gagel in de Ecotuin, de wilde peen in het Reebos, het wilgenroosje (niet de plant, wel de gal op wilg) in Het Wijtschot. Aan de ingang van Het Wijtschot heb ik de deelnemers nog een opdracht gegeven om de verschillende landschappen rondom eens te bekijken volgens een aantal kenmerken (rechtlijnig, bewerkt, mooi, lelijk, aangenaam, ...). Iedereen weet wel waarom een akker minder natuurlijk beleefd wordt dan een bos, maar waarom is dat? Ze vonden het wel tof om daar even stil bij te staan.

In Het Wijtschot kwam ik nog drie collega's van de fotoclub tegen: Dado en Margrietje en wat later ook Walter. Deze laatste wist te vertellen dat er bruine winterjuffer en vuurjuffer bij de plas rondvlogen en dat er schrijvertjes in het water zaten.

Na een volle drie uur stonden we terug op het asfalt van de Wijtschotbaan en konden we naar de auto's terugkeren. Al bij al viel de wandeling dus nog goed mee, niet de grote verwachte massa volk, en ik wist nog genoeg te vertellen over landschappen en over het gebied. Ik hoop dat de deelnemers er ook wat aan gehad hebben...

Zomerkamp 2008

Vandaag de affiche te zien gekregen voor het Zomerkamp 2008 in de Doode Bemde. Ik was er al langer op aan 't wachten, kwestie van mijn verlof tijdig te kunnen aanvragen.

En er staan een paar van mijn foto's van het zomerkamp 2007 op de affiche en onderaan de affiche staat correct mijn naam vermeld.

Werkdag Het Rood

Ik was dit jaar toch al van plan om nog eens te gaan helpen op een werkdag in Het Rood, maar Ilse heeft na de Jubileumwandeling in 't Asbroek nog wat extra moeite gedaan om te overtuigen om dan gisteren naar Het Rood te komen.

En 't was weer plezant. Op sommige percelen moest je al echt gaan zoeken naar boompjes van de Amerikaanse vogelkers, op andere percelen werd het ons wat moeilijker gemaakt, want daar stonden ook krentenboompjes en die lijken nogal veel op de Amerikaanse vogelkers (zeker als ze jong zijn), maar ze zijn wat roder van blad en als je een blaadje kwetst dan komt er niet die typische vogelkers-geur vrij.

's Middags was er geen soep, maar er was wel een uitgebreide picknick: Frans brood met een assortiment kazen en een assortiment salades. En in de voormiddag hadden we al taartjes gekregen. We werden verwend, met dank aan Ilse.

Na de middag gingen we verder met boompjes trekken, en nadat Willy met de kettingzaag aan de slag ging in de wei, moesten we dikke takken en afgezaagde bomen uit de wei sleuren. Toen begon het ook lichtjes te miezeren, maar het begon pas serieuzer te regenen toen ik in de auto zat op weg naar huis.

Op 10 mei ben ik normaalgezien weer op de afspraak in Het Rood. Dan worden er geen boompjes uitgetrokken, maar wordt eerder afgezaagd hout uit het gebied verwijderd en moet er blijkbaar ook nog gezaagd worden (en vermits ik een tijdje geleden daarvoor cursus heb gevolgd...)