Spektakel in de tuin

Deze middag zat er terug een putter rond de voederplank. Deze keer nog iets dichter bij dan gisteren. En vooral de lichtomstandigheden waren een stuk beter dan gisteren. Dus opnieuw de lens op volle opening (f/3,5), maar de ISO op 1250 gezet, dan valt de ruis toch beter mee dan op ISO 3200.

De tweede foto is het volledige beeld. Je ziet dat er toch nog een serieus stuk weggesneden is. Voor presentatie op een website (klein formaat) is dat allemaal goed mogelijk. Voor een afdruk echter is de kwaliteit en de grootte van het onderwerp toch wat te weinig. Met dit resultaat kan ik mijn foto's van gisteren wel weggooien.




En plots waren alle vogels weg. Niet gewoon weg van de grond de struik in, zoals wel eens meer gebeurt bij het horen van één of andere alarmroep, neenee, ze waren vér weg. En ik moet mezelf corrigeren: alle kleine vogels waren weg, er was namelijk één grote vogel bijgekomen: een sperwer (Accipiter nisus). Een pracht van een waarneming! Ik had mijn camera nog vast, maar omdat de sperwer achteraan in de struik zat, wou de autofocus niet meer mee. Het manueel scherpstellen en de kick van het moment leverde slechts twee slechte foto's op. Maar hier geldt weer hetzelfde als gisteren: niet goed genoeg om bij te houden, moest er geen sperwer op staan.



Uiteindelijk vloog de sperwer weg en was het wachten tot de kleine vogels zouden terugkomen. Zou de putter er terug bij zijn? Bij het wachten verscheen er een ander dier in de tuin. Van hoog in de bomen kwam een eekhoorn naar beneden, via de krentenboom naar de eik, want in de eik hangt er een speciale eekhoornvoederkast. Ik had de indruk dat hij het principe nog niet goed doorhad (de eekhoorn moet het deksel zelf naar boven duwen om er iets uit te halen), maar uiteindelijk is hij wel met iets in zijn bek weer vertrokken naar veilige hoogtes. Bij deze foto ook wat problemen met de manuele scherpstelling en de minieme scherptediepte (f/3,5), zodat de takken van de hamamelis toch net iets scherper zijn dan de eekhoorn zelf.