Extreme macrofotografie

In augustus 2005 schreef ik reeds een berichtje over Extreme macrofotografie met de A80, toen ik begon te experimenteren met de manuele focus en de macrofunctie van mijn digitale camera (de Canon A80) en daarbij insecten had gefotografeerd.

In vergelijking met wat ik nu doe met diezelfde camera, was dat helemaal niet zo extreem. In juni 2006 zag ik op internet foto's die gemaakt waren met een digitale compactcamera en een omgekeerde 50 mm lens. Nu wil het toeval dat ik op mijn bureau ook nog zo'n lens had liggen: een lens van de Praktica-camera, die ik als dialoep op de lichtbak gebruikte. Sindsdien heb ik daar al heel wat experimentjes mee gedaan en geleerd dat het niet zo makkelijk is om daarmee mooie foto's te maken.

Er moet heel veel licht zijn (de zon moet schijnen), je moet je onderwerp zeer dicht kunnen naderen (makkelijker bij bloemen dan bij insecten), je hebt weinig scherptediepte dus je moet proberen creatief te zijn met scherpte/onscherpte, ik kan niet scherpstellen op het display van mijn camera, dus kies ik een scherpstelpunt en maak ik veel opnamen achter mekaar, in de hoop dat er dan wel een geslaagde opname bij zit.

Daarstraks kwam mijn moeder zeggen dat er buiten een hele hoop spinnetjes bij mekaar zaten. Vermits de zon scheen, ben ik met mijn combinatie naar buiten gegaan. En ja hoor, de foto's van de spinnetjes vielen wel mee. Het is niet makkelijk om in een kluwen spinnetjes een mooie compositie te maken. En dan ben ik nog eens verder gaan kijken in de tuin, wat er nog te fotograferen viel met de macro-combinatie. Een madeliefje, een of ander grasje in de gazon (= gewone veldbies), bosanemoon, speenkruid, scheuten van het meiklokje, en nog een of ander wit bloempje in de rotstuin.

Al deze onderwerpen zijn natuurlijk vlot te benaderen, maar beestjes zijn moeilijker. Die gaan nl. lopen of vliegen. Maar soms heb ik al eens geluk en dat levert dan prachtfoto's op. Zo heb ik al foto's van een zweefvlieg op wilde peen, een distelboktor, een icarusblauwtje en een koolwitje. En daarstraks in de rotstuin ook nog een zevenstippelig lieveheersbeestje kunnen fotograferen...

Vorig jaar heb ik mijn werkwijze al eens toegelicht in de fotoclub en iedereen is wel enthousiast over de foto's. Dus worden er aantal voorbehouden voor de fototentoonstelling volgend jaar.