Zoniënwoud

Na een mislukte uitstap met de fotoclub is er besloten om per uitstap een contactpersoon aan te duiden (vrijwilliger). Die contactpersoon heeft als taak de uitstap voor de bereiden, een (mogelijke) wandeling uit te stippelen, de vertrekplaats (ter plekke) vast te leggen, op de uitstap zelf te zorgen voor enkele foto's van de actitiviteit en nadien voor een klein tekstverslag voor het Seizoentje. Verder is hij/zij ook letterlijk de persoon die gecontacteerd mag worden op de dag van de uitstap zelf, als we 's morgens samenkomen aan de parking van het Kasteel van Schoten.

Ik was al contactpersoon voor de uitstap naar Het Wijtschot op 23 juni, wat nogal logisch is omdat ik conservator ben in Het Wijtschot. Ik heb me ook opgegeven als contactpersoon voor de uitstap naar het Zoniënwoud in oktober.

In de Fiets- en wandelgids van Natuurpunt zag ik een wandeling van 6 km in het Zoniënwoud, die vertrekt aan het station van Bosvoorde. Dus had ik vandaag afgesproken met Ellen om die wandeling al eens te gaan verkennen. Om met de trein in het station van Bosvoorde te komen, moet je 2 keer overstappen (in Brussel-Noord en in Brussel-Luxemburg) en lang wachten (vooral in Brussel-Noord).

Eerst ging de wandeling door het Solvay-park, langs een ruïne van het Solvay-kasteel en door een geometrische moestuin. Daarna gingen we onder de spoorweg en kwamen we in het Zoniënwoud terecht. De wandeling begon langs de vijvers in de vallei van de Verdronken Kinderen, dan naar boven en naar beneden, om uiteindelijk een lang recht stuk te wandelen op de Tweebergenweg. Bij de grote baan in het westen, draaiden we naar links en kwamen in de vallei van de Vuylbeek. Een mooie kronkelende beek(bedding) in V-vorm, waar fotografisch wel wat te doen valt. Ook de vallei van de Verdronken Kinderen is fotografisch zeker de moeite.

Na de wandeling zijn we nog een terrasje gaan doen in Bosvoorde en daarna nog een lasagne gaan eten in Watermael. Daarna begon de reis terug naar huis, met opnieuw overstappen in Brussel-Luxemburg en in Brussel-Noord. Daar had ik de eerste trein naar Antwerpen laten passeren, omdat de IC die een kwartier later vertrekt, meer dan een kwartier vroeger in Antwerpen is. Maar ik had natuurlijk weer prijs. De IC was niet de normale Benelux-trein met 7 Nederlandse rijtuigen en een Belgische locomotief, maar een EMU van slechts 4 rijtuigen die maar tot Rosendaal reed. Gelukkig moest ik niet naar Nederland en kon ik mooi op tijd in Antwerpen-Berchem uit de trein.

Conclusie: De trein is altijd een beetje reizen. En Natuurpunt heeft een mooie wandeling in zijn Fiets- en wandelgids opgenomen. De toer van 6 km is genoeg om een hele dag te gaan fotograferen. En aan onderwerpen geen gebrek... hopelijk is het in oktober ook nog wat mooi weer...