Vorig jaar begin maart was ik al eens in het Nationaal Park geweest, toen ik op weekend was met KrisKras in Zutendaal. Toen zijn we in een ander deel van het Nationaal Park gaan wandelen, dichter bij Lanaken. Het Nationaal Park heeft 5 zogenaamde toegangspoorten, vanwaar een aantal lusvormige wandelingen vertrekken.
Vandaag zijn we met de fotoclub naar Maasmechelen gereden, naar de toegangspoort met de naam: "Mechelse Heide". Jeanine had een wandeling uitgekozen met 1 lange klim in het begin en daarna afdalen en voor de rest een vlakke wandeling. Maar halverwege de wandeling hebben we een andere route gekozen, zodat we niet door het bos terug moesten en zodat we mooier uitzicht kregen. En het uitzicht was zeker de moeite. Het hoogste punt van de wandeling lag op 104 meter, en vandaaruit hadden we zicht op verschillende mijnterrils, mijnlifttorens, koeltorens in de verte (in Nederland), ... we konden zelfs Duitsland zien liggen...
En we hadden het echt wel getroffen met het weer. 's Morgens miezerde het een beetje, maar mijn ervaring met de fotoclub leert dat je daar geen rekening meer dient te houden. En inderdaad... hoe meer we naar het oosten reden, hoe minder wolken we zagen en hoe zonniger het werd. Het zonnetje heeft de hele dag geschenen, en dat deed deugd. Er was ook wel wind, maar het macro-werk beperkte zich toch tot mossen en korstmossen, zodat we van de wind weinig last hadden.
Toen we terug naar Schoten reden, zagen we steeds meer wolken, tot zelfs de zon verdween, en het gewoon grijs weer werd. Hier had de zon zelfs niet geschenen vandaag.
P.S. De Canonisten hadden het laten afweten (omwille van het slechte weer?), want er waren alleen maar Nikonisten mee op uitstap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten