Japanse duizendknoop

Vorig jaar in september had ik reeds de oorlog verklaard aan de Japanse duizendknoop. Toen heb ik een paar dagen na mekaar alle rechtopstaande stengels gekortwiekt en op een hoop gegooid.

In de winter zijn de nog rechtopstaande takken allemaal verdord en ontstond er een kaal bos. Twee weken geleden begon de Japanse duizendknoop terug te schieten, maar de scheuten waren nog wat te klein om al te gaan uittrekken. Toen ik deze voormiddag langs het grote duizendknoopbos (op de grens van Reebos en zandwinningsput) wandelde, zag ik dat de jonge scheutjes toch al behoorlijke scheuten geworden waren. En dus ben ik deze namiddag terug naar Het Wijtschot gegaan om wat Japanse duizendknoop te gaan wieden. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk uit te trekken. Sommige scheuten braken een paar centimeter boven de grond af, andere scheuten kon ik met wortel en al uittrekken. Niet dat de hele wortel meekwam, maar soms toch wel dikke stukken.

Ook het plekje op de binnenhelling van de zandwinningsput, een beetje voorbij het uitkijkpunt op de put, heb ik grondig "schoongemaakt". Dit was niet makkelijk want ik moest daarvoor op een steile helling staan, met hier en daar een brandnetel. Maar ik heb er daar toch veel kunnen uittrekken.

Niet dat ik nu gewoon op mijn laueren mag gaan rusten, maar iedere scheut die uitgetrokken is, kan al niet meer zorgen dat de wortel uitbreidt. En iedere scheut minder, zorgt voor meer licht voor de andere planten (als die er nog zouden staan). Ik weet dat het een werkje van lange adem is, maar ik wil wel iets doen aan de Japanse duizendknoop, want anders staat heel het gebied er vol mee...