Inktzwammen

Deze voormiddag organiseerde Natuurpunt Schoten in het Wijtschot een herfstwandeling. Er kwam echter maar weinig volk opdagen. Naast Dominique (de gids) en Leo (de conservator) was ik de enige deelnemer. Maar met 3 natuurliefhebbers was het toch een interessante wandeling. Ik heb veel bijgeleerd over de kardinaalsmuts, de hondsroos, de sleedoorn, de zwarte en de grauwe els, ... en andere boeiende planten en zwammen in het Wijtschot.
Op de terugweg van het Wijtschot naar de parking van de Vier Notelaars, zagen we achter de poort van de Groendienst van de gemeente, naast een hoop haksel, een heleboel inktzwammen staan. En niet zomaar inktzwammen, het waren spechtinktzwammen, die zijn vrij zeldzaam in Vlaanderen. En hier staan er zomaar meer dan 20 bij mekaar.

's Middags heb ik alles in mijn waarnemingsboekje geschreven, want voor de cursus Natuurgids heb ik het Wijtschot uitgekozen om mijn terreinstudie te doen.

Na de middag ben ik met het fotogerief teruggekeerd naar het Wijtschot. Eerst langs de Groendienst waar ik vanachter de poort de groepjes inktzwammen heb gefotografeerd. Dan in het Reeënbos naar de geschubde inktzwammen. In alle mogelijke stadia: jong en klein, jong en groot, met de mooie karakteristieke paddestoelenhoedvorm en tenslotte ook helemaal afdruipend. Verder op weg naar de put heb ik nog een libel gefotografeerd. In de put zelf heb ik geen inktzwammen gezien, en op de dijk achteraan zag ik nog een blauwtje vliegen, dat ik na 2 vergeefse pogingen, toch goed kon naderen en mooi op de foto kon zetten. Boven op het hoog stuk heb ik dan tenslotte nog de kale inktzwam gefotografeerd.

Het was weer even geleden dat ik zo genoten heb van het fotograferen. Door de lens turen, kadrage maken, nog wat dichterbij, nee te dicht, terug wat naar achteren, auw-auw-auw, met mijn handen in de brandnetels, wachten op de zon, wachten tot de wind even gaat liggen, en natuurlijk ook mooie beelden kunnen maken. Afwachten wat het resultaat is...